doorbijter

• Geluid:  doorbijter    (hulp, bestand)

• door·bij·ter

• samenstelling van  door   en  bijter zn 
• Naamwoord van handeling van doorbijten met het achtervoegsel -er

doorbijter m [1]

1. iemand die niet snel opgeeft, ook niet als iets moeilijk is

1. • Wanneer we die jonge mannen zien ploeteren en afzien en vooral zien niet opgeven, hoe uitgeput en afgemat ze ook zijn, dan juichen we en we zijn trots, want wij behoren tot dezelfde soort, of we beelden ons in dat we tot dezelfde soort behoren, de soort die niet opgeeft. Wij zijn doorbijters. Volhouders. Volharders. Veroveraars. [2] 

1. • ‘Dom doorgaan’, dacht Thijs Oude Luttikhuis als hij er weer eens doorheen zat, als het blessureleed hem wel eens de baas dreigde te worden. De doorbijter werd gisteren beloond. In het Duitse Bonn werd hij op grootse wijze Europees Kampioen taekwondo in de klasse tot 78 kilo. [3] 

2. iemand die te sterk zijn eigen ideeën doordrijft ook als anderen het er niet mee eens zijn

• volhouder, doorzetter, aanhouder, doordouwer, taaie, volharder
• doordrijver, doorduwer, koppigaard

• [1] slappeling

• Het woord doorbijter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'doorbijter' herkend door: