doof

• Geluid:  doof    (hulp, bestand)
• IPA: /doːf/

• doof

• In de betekenis van ‘niet kunnende horen’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
• [2]

doof

1. niet of minder goed tot horen in staat zijn

1. • De dove man kon nog een prima leven leiden. 

• potdoof, stokdoof

• doofblind, doofheid, doofstom, doverik, dovig

• zich doof houden

• horende doof zijn

• zich oostindisch doof houden

• zo doof als een kwartel

doof

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doven
   

   • Ik doof. 

2. gebiedende wijs van doven
   

   • Doof! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doven
   

   • Doof je? 

• doofpot

• Het woord doof staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'doof' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.