distinctie

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • dis·tinc·tie
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onderscheiding’ voor het eerst aangetroffen in 1504 [1]
  • Naamwoord van handeling van distingeren met het achtervoegsel -tie
  • afgeleid van het Franse distinction of daarvoor van het Latijnse 'distinctio' (met het voorvoegsel dis-)
enkelvoud meervoud
naamwoord distinctie distincties
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

distinctie v [2]

  1. onderscheiding
  2. beschaafdheid, standing
Synoniemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord distinctie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
94 %van de Nederlanders;
93 %van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.