dissonantie
Nederlands
Woordafbreking
- dis·so·nan·tie
Woordherkomst en -opbouw
- afgeleid van het Franse dissonance (met het achtervoegsel -antie)
- afgeleid van dissonant met het achtervoegsel -ie
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | dissonantie | dissonanties |
verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
dissonantie v [1]
- (muziek) onwelluidendheid
- het naast elkaar bestaan van tegenstrijdige gegevens
Afgeleide begrippen
- dissonantietheorie
Gangbaarheid
- Het woord dissonantie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'dissonantie' herkend door:
95 % | van de Nederlanders; |
96 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.