blinde

• Geluid:  blinde    (hulp, bestand)

• blin·de

• afgeleid van blind met het achtervoegsel -e [1] [2]

blinde v / m

1. iemand die niet kan zien

1. • - De blinde had een blindengeleidehond nodig om naar zijn werk te kunnen gaan. 

1. • - „Maar ik vroeg me af: wat missen blinden nog?”, zegt Dylan Verburg, student aan de Universiteit Twente. Daarom interviewde Dylan een blinde persoon en deed hij een kleine enquête onder blinden. De uitkomst: blinden willen heel graag de gezichtsuitdrukking ‘zien’ van de persoon met wie ze praten.[3] 

2. vensterluik, blind

1. • Voor de nacht moesten we eerste de blinden sluiten. 

• ziende

• maanblinde

• blindedarm, blindenbibliotheek, blindengeleidehond, blindengeleider, blindenschrift, blindenstok, blinder, geblind

blinde

1. verbogen vorm van de stellende trap van blind

• Het woord blinde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'blinde' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

blinde

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van blindar

1. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van blindar

1. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van blindar