betichten

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • be·tich·ten
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘beschuldigen’ voor het eerst aangetroffen in 1298 [1]
  • afgeleid van het Middelnederlandse ticht met het voorvoegsel be- met het achtervoegsel -en [2]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
betichten
betichtte
beticht
zwak -t volledig

Werkwoord

betichten

  1. overgankelijk iemand op valse gronden beschuldigen
    • Iemand betichten van oplichting. 
    • We zien ook dat de expert bij het afbreken van de overeenkomst het slachtoffer beticht van wanprestatie.[3] 
Verwante begrippen
Afgeleide begrippen
  • betichting
Opmerkingen

Het woord betichten, wordt in feite oneigenlijk, vaak gebruikt als een gewoon synoniem voor "beschuldigen".

Vertalingen
    1. iemand op valse gronden beschuldigen   

Zelfstandig naamwoord

betichten mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord betichte

Gangbaarheid
  • Het woord betichten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
96 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "betichten" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. betichten op website: Etymologiebank.nl
  3. Buitengerechtelijke kosten ---- hoe zit dat?, slachtofferinformatie.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.