abrupt

• Geluid:  abrupt    (hulp, bestand)
• IPA: /ɑb'rʌpt/

• ab·rupt

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘plotseling plaatshebbend’ voor het eerst aangetroffen in 1650 [1]
• Afkomstig van het Latijnse woord abruptus, het voltooid deelwoord van het Latijnse werkwoord abrumpere (= afbreken, breken, onderbreken) met het voorvoegsel ab-.

abrupt

1. plotseling

1. • Er was een abrupte verandering in de temperatuur. 

1. • De regen leek daarnet af te zwakken, maar stopte niet; en toen, in een abrupte overgang van toon, werd hij nog heviger, nog duchtiger, alsof het voorafgaande slechts een prelude is geweest voor het echte plenswerk. [2] 

abrupt

1. plotseling.

1. • De temperatuur veranderde abrupt. 

• geleidelijk

• Het woord abrupt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'abrupt' herkend door:

• Geluid:  abrupt (VS)    (hulp, bestand)
• IPA: /əˈbrʌpt/

• ab·rupt

• Afkomstig van het Latijnse woord abruptus, het voltooid deelwoord van het Latijnse werkwoord abrumpere (= afbreken, breken, onderbreken) met het voorvoegsel ab-.

abrupt

1. abrupt
2. gescheiden

abrupt

1. verstoren, onderbreken

• abruption
• abruptly
• abruptness