Witte moerbei

De witte moerbei is een tot 16 m hoge boom met variabele kenmerken, met over het algemeen een brede habitus. De soort is in principe eenhuizig, met de mannelijke en vrouwelijke bloemen aan hetzelfde exemplaar. Maar er zijn ook selecties met uitsluitend mannelijke of vrouwelijke bloemen. Een mannelijke vorm wordt gebruikt als kleine schaduwboom of 'dakmoerbei' op tuinterrassen, omdat hij geen vruchten krijgt die vlekken zouden kunnen geven.[1]

De schors is grijsgroen tot roodbruin, die van een oude boom donker oranjebruin. De twijgen zijn grijsgroen tot bruin en aanvankelijk iets behaard. Het gezaagde blad is variabel van vorm, maar meestal eirond en spits tot toegespitst, maar de bladtop kan evengoed afgerond zijn en de bladvoet zowel hartvormig als afgerond.[2] Vooral aan jonge scheuten en langloten kan het diep ingesneden en gelobd zijn, zoals bij de papiermoerbei.[3] Het blad is meestal kaal, of aan de onderzijde langs de nerven behaard. Het blad kan aan één exemplaar zowel vrij klein als tamelijk groot zijn (van 5x8 cm tot 15x20 cm.). De bladsteel is gevoord en licht behaard.

De bloemen zitten in een korfvormig katje. Bij de vrouwelijke bloemen groeit dit katje uit tot een schijnvrucht, met in elk compartiment een vlezig omhulsel. Als bestuiving uitblijft, bevat dit omhulsel geen zaad.

De schijnvruchten zijn aanvankelijk wit en worden roze tot lichtpaars. De cultivar 'White Berry' heeft vruchten die doorzichtig wit afrijpen. De vruchten van de Witte moerbei smaken vaak niet lekker, maar cultivars als 'Issai' en 'Damas' leveren zoete vruchten.[1]

De witte moerbei is ook interessant vanwege het record voor de snelste beweging in de plantenwereld. De meeldraden schieten het stuifmeel weg in een beweging die slechts 25 μs duurt. De beweging bereikt daarbij een snelheid van meer dan de helft van de geluidssnelheid[4].

• Neêrlands tuin over de moerbei