Whitbread Round the World 1989-1990

Vanwege de internationale boycot van Zuid-Afrika door diens apartheidsregime kon Kaapstad niet meer worden aangedaan en moest een andere route worden gevaren. Deze werd gevonden door direct van Engeland naar Zuid-Amerika te varen, vandaar uit naar Oceanië en dan terug via Zuid-Amerika en Noord-Amerika naar Engeland. Deze editie kende zes etappes, terwijl alle voorgaande er vier hadden. Voor het eerst kwam de race aan in de Verenigde Staten. Voor het eerst werd niet gestart in Portsmouth maar in Southampton.

Etappe	Start	Finish	Afstand	Datum start	Winnaar
1	Southampton	Punta del Este	5.938 Nm	2 september 1989	Steinlager 2
2	Punta del Este	Fremantle	7.260 Nm	28 oktober 1989	Steinlager 2
3	Freemantle	Auckland	3.272 Nm	23 december 1989	Steinlager 2
4	Auckland	Punta del Este	6.255 Nm	4 februari 1990	Steinlager 2
5	Punta del Este	Fort Lauderdale	5.475 Nm	17 maart 1990	Steinlager 2
6	Fort Lauderdale	Southampton	3.818 Nm	5 mei 1990	Steinlager 2

Tijdens de tweede etappe kreeg de Britse boot "Creighton's Naturally" een "broach" op de Zuidelijke Oceaan en twee bemanningsleden sloegen overboord. Beiden droegen een reddingsvest en hadden een zender waardoor ze teruggevonden konden worden. De Belg Bart van den Dwey kon worden gereanimeerd, maar dat lukte niet meer bij de Engelsman Tony Phillips. Van hem wordt verondersteld dat hij bij het overboord slaan zijn hoofd zwaar had verwond. Hij kreeg een zeemansgraf.[1]

Aan de vijfde editie deden 23 teams uit 13 landen mee. Twee boten haalden de finish niet. Voor het eerst deed een zeilboot mee met een compleet vrouwelijke bemanning. De naam van het schip was "The Maiden" en was dezelfde boot die onder de naam "Disque d’Or" in 1981 meedeed.

Van elke etappe werd de gevaren tijden volgens het handicapsysteem gecorrigeerd. De gecorrigeerde tijden voor elke etappe werden bij elkaar opgeteld. Het team met de snelste tijd won de race was de winnaar.

• Volvo Ocean Race - Officiële site