Zeemansgraf

Een zeemansgraf betekent dat op volle zee een overledene overboord gezet wordt. Vroeger gebeurde dit vaak met personen die op zee overleden, aangezien het lijk niet aan boord kon worden gehouden tot men bij vaste wal kwam. Het lichaam werd in een doek genaaid, verzwaard met kogels of zand en vervolgens na een gebed vanaf een plank de zee in geschoven.[1]

Zeemansgraf

In de Nederlandse wateren is dit niet meer toegestaan.[2] In Engeland zijn er twee plaatsen waar men een zeemansgraf kan krijgen.

Waar vroeger bij overlijden ten tijde van verblijven op volle zee de noodzaak bestond om het lijk een zeemansgraf te geven, bestaat nu de mogelijkheid het lijk gekoeld aan boord te houden of transport per helikopter te regelen, zodat een gebruikelijke uitvaart aan land mogelijk wordt.[3]

Nog tijdens de Tweede Wereldoorlog kregen overledenen echter een zeemansgraf; omdat de oorlogsschepen door gebrek aan ruimte veelal geen doodskisten aan boord hadden werden de lichamen in zeildoek gewikkeld en, verzwaard met gewichten, meestal stukken rots of kanonskogels, te water gelaten. Er zijn gevallen bekend dat gesneuvelden tijdens de strijd rond de verovering van Nederlands-Indië door Japan in de restanten van hun vliegtuig begraven werden op zee; dat gebeurde dan vanaf een vliegdekschip.

Overleden personen van wie men niet wil dat hun laatste rustplek een bedevaartsoord wordt, kunnen ook in deze tijd een zeemansgraf krijgen, zoals het geval was bij de leiders van Al Qaida (Osama bin Laden) en van Islamitische Staat (Abu Bakr al-Baghdadi).