Wereldkampioenschap shorttrack (teams)

Gedurende het twee dagen durende wereldkampioenschap werden acht landenteams verdeeld over twee groepen. Deze groepen werkten afzonderlijk het volledige wedstrijdprogramma af. Op de 500 en 1000 meter werden vier ritten verreden, waaraan telkens één rijder van een team deelnam. Op de 3000 meter startten alle rijders in één rit. Op deze afstand mochten slechts twee rijders van een team deelnemen. In elke rit verdienden rijders punten voor hun land. De nummer één in een rit verdient 5 punten, de nummer twee 3 punten, de nummer drie 2 punten en de rijder die als vierde en laatste over de finish kwam kreeg 1 punt. Op de aflossing werden dubbele punten toegekend (10, 6, 4 en 2).

De twee teams die na de vier afstanden de meeste punten hadden plaatsten zich direct voor de finale. De nummers twee en drie van elke groep reden een herkansingsronde over alle afstanden. De nummers 1 en 2 van deze herkansing plaatsten zich ook voor de finale, zodat er vier landen in de finaleronde stonden. Het team dat het hoogste aantal punten behaalde in de finaleronde won de wedstrijd. Bij een gelijke stand won het team met de meeste punten in de aflossingsrace.

Op basis van het officiële teamklassement worden de zeven beste teams uitgenodigd voor het WK. Het organiserende land doet automatisch mee. De landen die de posities 1, 3, 5 en 7 innemen op de ranglijst worden samen in één groep geplaatst, de landen andere landen (positie 2, 4, 6 en 8) rijden in groep twee.

Na eenentwintig kampioenschappen voor mannen en vrouwen was er de volgende medaillespiegel.

	Naam	1	2	3	Totaal
1	Zuid-Korea	20	15	5	40
2	Canada	11	11	10	32
3	China	8	11	5	24
4	Italië	2	3	11	16
5	Japan	1	2	4	7
6	Verenigde Staten	1	0	5	6
7	Rusland	0	0	1	1
8	Nederland	0	0	1	1