Verklaring van Sint-Petersburg

De Verklaring van Sint-Petersburg was een akkoord uit 1868 dat de 20 staten die het ondertekenden verbiedt om projectielen van minder dan vierhonderd gram te gebruiken die explosief zijn of een ontploffende dan wel brandende inhoud hebben.[1]

Internationaal recht

Gerechtshoven

Tribunalen

Organisaties

De verklaring volgde nadat de regering van Rusland in Sint-Petersburg een conferentie samenriep om een verklaring over het verbod van kleine explosieven op te stellen. Het Russische initiatief werd door sommigen verklaard door een angst van de Russen om verder achterop te raken ten opzichte van de wapenontwikkeling van de West-Europese landen. De conferentie kwam in december 1868 met een verklaring waarin het gebruik van ontplofbare en ontvlambare projectielen van minder dan vierhonderd gram werd verboden.[2]

Het kan gezien worden als het eerste akkoord over regels in oorlogsvoering, waarbij de bedoeling was om een balans te zoeken tussen humanitaire zorgen enerzijds en militaire noodzaak anderzijds. Daarmee is het een voorloper van alle verdragen die staten beperkingen in hun oorlogsvoering opleggen. De vredesconferenties van Den Haag, waarbij het internationaal oorlogsrecht verder werkt uitgewerkt, volgden in 1899 en 1907.

Externe link

Bronnen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Verklaring van Sint-Petersburg op de Nederlandstalige Wikisource.

Bronnen, noten en/of referenties

Originele tekst: "Les parties contractantes s'engagent à renoncer mutuellement, en cas de guerre entre elles, à l'emploi, par leurs troupes de terre ou de mer, de tout projectile d'un poids inférieur à 400 grammes qui serait ou explosible ou chargé de matières fulminantes ou inflammables."
Marc Bossuyt and Jan Wouters (2005): Grondlijnen van internationaal recht, Intersentia, Antwerpen enz., blz. 538-540.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Originele tekst: "Les parties contractantes s'engagent à renoncer mutuellement, en cas de guerre entre elles, à l'emploi, par leurs troupes de terre ou de mer, de tout projectile d'un poids inférieur à 400 grammes qui serait ou explosible ou chargé de matières fulminantes ou inflammables."

[2] Marc Bossuyt and Jan Wouters (2005): Grondlijnen van internationaal recht, Intersentia, Antwerpen enz., blz. 538-540.