Uranium(IV)fluoride

Uranium(IV)fluoride kan bereid worden door reactie van waterstoffluoride met uranium(IV)oxide:

${\displaystyle \mathrm {UO_{2}\ +\ 4\ HF\ \longrightarrow \ UF_{4}\ +\ 2\ H_{2}O} }$

Een andere methode is de reductie van uranium(VI)fluoride met waterstofgas:

${\displaystyle \mathrm {UF_{6}\ +\ H_{2}\ \longrightarrow \ UF_{4}\ +\ 2\ HF} }$

Zuiver uranium(IV)fluoride ontstaat door droog dichloordifluormethaan te leiden over uranium(VI)oxide bij 400 °C:

${\displaystyle \mathrm {UO_{3}\ +\ 2\ CCl_{2}F_{2}\ \longrightarrow \ UF_{4}\ +\ Cl_{2}\ +\ COCl_{2}\ +\ CO_{2}} }$

Uranium(IV)fluoride kristalliseert in een monoklien kristalstelsel en behoort tot ruimtegroep C2/c. De parameters van de eenheidscel bedragen:

• a = 1273 pm
• b = 1075 pm
• c = 843 pm
• β = 126°

Er komen per eenheidscel twaalf formule-eenheden voor.

Uranium(IV)fluoride kan niet lang opgeslagen worden en hydrolyseert in vochtige lucht, waarbij uranium(IV)oxide en het corrosieve waterstoffluoride gevormd worden:

${\displaystyle \mathrm {UF_{4}\ +\ 2\ H_{2}O\ \longrightarrow \ UO_{2}\ +\ 4\ HF} }$

Uranium(IV)fluoride is giftig bij inademen of inslikken. Het stapelt zich op in de lever en de nieren. Het is - net als alle uraniumverbindingen - radioactief, maar de precieze activiteit is afhankelijk van de isotopische samenstelling.