TGV Atlantique

De treinen zijn gebouwd tussen 1988 en 1992 vanwege de opening van de LGV Atlantique, en de eerste treinstellen gingen in 1989 in dienst. De treinen bestaan uit twee motorwagens en 10 rijtuigen met een gezamenlijke capaciteit van 485 reizigers. De treinstellen werden als eerste afgeleverd in de grijze huisstijl, die daarna gestandaardiseerd is over de gehele TGV-vloot.

De treinen zijn 237,5 meter lang en 2904 millimeter breed, hebben een gewicht van 444 ton en kunnen op 1500 volt gelijkspanning en 25 kV wisselspanning rijden.

De lengte van de treinstellen, 237,5 meter, maakt de serie een uitzondering binnen de TGV-vloot. Daarom worden de treinen uitsluitend ingezet vanuit het Parijse station Paris-Montparnasse, omdat dit het enige Parijse station is dat perrons heeft die lang genoeg zijn om twee gekoppelde treinstellen te herbergen.

De aandrijftechniek van de TGV Atlantique is moderner dan die van de eerste generatie TGV-treinen, de TGV Sud-Est. De TGV Atlantique en latere series hebben een aandrijving met synchrone draaistroommotoren. Alleen de draaistellen onder de motorrijtuigen zijn aangedreven. Het vermogen is 8800 kW en de maximale dienstsnelheid is 300 km/h.

De motorwagens van treinstel 325, alsmede drie van zijn rijtuigen, werden op 18 mei 1990 gebruikt voor een snelheidsrecordpoging. De trein haalde hierbij een snelheid van 515,3 km/h, hetgeen een wereldrecord opleverde. Speciaal voor de recordpoging werden er grotere wielen onder de trein gemonteerd.

• 
  TGV Atlantique-treinstel op station Paris-Montparnasse
• 
  Twee treinstellen kruisen te Angervilliers (Essonne)
• 
  Meerdere treinstellen te Parijs
• 
  Treinstel op de brug over de Garonne in Bordeaux
• 
  Treinstel 361 in het station van Arcachon

• SNCF
• Train à Grande Vitesse

Zie de categorie TGV Atlantique van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.