Sybold van Ravesteyn

Sybold van Ravesteyn had een grote kennis van gewapend beton. In het begin leek hij een aanhanger van het nieuwe bouwen, maar al vroeg experimenteerde hij met barokke krullen en andere ronde vormen.

In 1921 werd hij architect voor de Nederlandse Spoorwegen. Zijn eerste eigen ontwerp waren een goederenloods en kantoren in Arnhem (1924). In Utrecht ontwierp Van Ravesteyn rond 1932 aan de Prins Hendriklaan (112) voor zichzelf en zijn gezin een woonhuis dat nog gebaseerd was op het nieuwe bouwen. Na een reis naar Rome begon hij van het modernisme af te wijken door ornamenten en decoraties in zijn ontwerpen te gaan gebruiken.

In 1938 ontwierp hij een neobarokke uitbreiding voor schouwburg Kunstmin in Dordrecht. Ook gebouw De Holland aan de Burgemeester de Raadtsingel in Dordrecht werd door hem getekend. Een ander beroemd ontwerp van Van Ravesteyn is Diergaarde Blijdorp in Rotterdam (bouwjaar 1939-1941). Van Ravesteyn is daarmee een van de weinige architecten ter wereld die een gehele dierentuin naar eigen inzicht heeft mogen ontwerpen.

Van Ravesteyn heeft door heel Nederland voor de Nederlandse Spoorwegen stations en seinhuizen ontworpen. Een groot aantal hiervan, waaronder het Station Rotterdam Centraal (1957) en de stationsgebouwen van -Blaak, -Hofplein en -Zuid, Utrecht Centraal en 's-Hertogenbosch, zijn inmiddels weer gesloopt. Dicht bij het station van Maastricht staat nog altijd een recent gerestaureerd seinhuisje van Van Ravesteyn. Ook het station Rotterdam Noord en het gesloten station Rotterdam Bergweg zijn nog aanwezig. Voorts zijn er nog stationsgebouwen van Van Ravesteyn te zien in Roosendaal (1949), Hoek van Holland Haven (1950), Vlissingen (1950) en Nijmegen (1954).

Tussen 1947 en 1963 ontwierp Van Ravesteyn verder een twintigtal betonnen Purfina-tankstations voor Petrofina. Een gaaf bewaard exemplaar staat in Glanerbrug, langs de Rijksweg Enschede - Gronau. In 2017 heeft het de status van Rijksmonument gekregen.

Van Ravesteyn was naast architect ook meubel- en interieurontwerper. Een bewijs voor zijn internationale roem vormt het feit dat hij in 1925 een ruimte in de villa Noailles in het Zuid-Franse Hyères van een van de destijds grootste Franse architecten, Robert Mallet-Stevens, mocht ontwerpen.[1] Voor De Gemeenschap ontwierp hij onder meer de boekband Zuid Zuid West.

Hij woonde van 1932 tot 1981 in het door hemzelf ontworpen huis aan de Prins Hendriklaan 112 in Utrecht. Het huis is sinds 1996 eigendom van de Vereniging Hendrick de Keyser, en is sinds september 2019 als Huis Van Ravesteyn opengesteld voor het publiek.

Van Ravesteyn overleed in 1983 in het Rosa Spier Huis te Laren.

• 
  Rotterdam: Diergaarde Blijdorp
• 
  Van Ravesteyn ontwierp dit voormalige Station Rotterdam Centraal (beeld uit 2005)
• 
  Het huis in Utrecht waar Van Ravesteyn in gewoond heeft is door hemzelf ontworpen
• 
  Seinhuis in Maastricht

• Website Huis Van Ravesteyn

• Bouwwerken van Sybold van Ravesteyn
• Beschermingsprogramma Wederopbouw 1959-1965 (Purfina-tankstation Enschede en Europatunnel Hengelo)
• Centraal Museum
• Lijst van Nederlandse architecten

Zie de categorie Sybold van Ravesteyn van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.