Stern-Gerlach-experiment

Het Stern-Gerlach-experiment is een experiment dat in 1922 werd uitgevoerd door Otto Stern en Walther Gerlach.[1] Een hoeveelheid deeltjes, in dit geval zilveratomen, werd gebundeld door ze door enkele spleetvormige openingen te voeren, om ze vervolgens door een ongelijkmatig magneetveld, gevormd door een magneet met een vlakke pool en een spitse pool, te sturen. Na het passeren van dit veld werden de deeltjes opgevangen op een detectiescherm. Op dit scherm vormden zich in dit experiment 2 vlekken. De oorspronkelijke deeltjesstroom had zich gesplitst in 2 bundels.

Kwantummechanica
${\displaystyle {\Delta x}\,{\Delta p}\geq {\frac {\hbar }{2}}}$
Onzekerheidsrelatie
Algemene inleiding...
Achtergrond Klassieke mechanica Interferentie Hamiltonformalisme
Fundamentele begrippen Kwantumtoestand · Golffunctie · Postulaten Superpositie · Onzekerheidsprincipe Schrödingervergelijking · Tunneleffect Uitsluitingsprincipe Diracnotatie
Gevorderde onderwerpen Interpretatie Klein-Gordonvergelijking Diracvergelijking Kwantumveldentheorie Kwantumgravitatie
Experimenten Schrödingers kat Tweespletenexperiment Tunneleffect Stern-Gerlach-experiment
Wetenschappers Planck · Einstein · Bohr · Sommerfeld · Bose · Kramers · Heisenberg · Born · Jordan · Pauli · Dirac · de Broglie · Schrödinger · von Neumann · Wigner · Feynman · Bohm · Everett · Bell

Gedenkplaat van het experiment

Als er maar 1 bundel is, dan spreken we van spin 0, bij 3 bundels van spin 1, bij 5 bundels van spin 2 enzoverder. Dit zijn de bosonen met heeltallige spin. Bij 2 bundels spreken we van spin 1/2, bij 4 bundels van spin 3/2 enzovoort. Dit zijn de fermionen met halftallige spin.