Stemloze postalveolaire fricatief

Het symbool dat deze klank weergeeft, <ʃ>, is de letter esj, die geïntroduceerd werd door Isaac Pitman. Het X-SAMPA-equivalent is het symbool S. Een ander symbool, dat terugkomt in oudere taalkundige geschriften is de <š>, een s met een háček, die ontleend is aan het Tsjechische alfabet van Jan Hus.

• De wijze van articulatie is sibilant fricatief (sisklank), wat wil zeggen dat de klank geproduceerd wordt door een luchtstroom doorheen een groef in de tong op de plaats van articulatie, waardoor een wrijving van hoge frequentie hoorbaar wordt.
• De plaats van articulatie is palato-alveolair, dat is gewelfd postalveolair. Dat wil zeggen dat de klank uitgesproken wordt met het voorste deel van de tong achter het tandvlees, en het achterste gedeelte van de tong gewelfd (bijna) tegen het verhemelte.
• Het type van articulatie is stemloos. Dat wil zeggen dat de klank uitgesproken wordt zonder trilling van de stembanden.
• Het is een orale medeklinker, wat wil zeggen dat de lucht door de mond naar buiten stroomt.
• Het is een centrale medeklinker, wat wil zeggen dat de lucht over het midden van de tong stroomt, in plaats van langs de zijkanten.
• Het luchtstroommechanisme is pulmonisch-egressief, wat wil zeggen dat lucht uit de longen gestuwd wordt, in plaats van uit de glottis of de mond.

De klank [ʃ] wordt verschillend vertegenwoordigd in de andere talen, in het Engels als "sh", in het Duits als "sch" (voorbeelden: bush / Busch voor struik en shine / Schein voor glans). In het Frans, "ch" staat voor deze klank (chanter en tache voor zingen en vlek).