Spoorbrug over de Linge

Door de ijzer- en metaalschaarste vlak na de Tweede Wereldoorlog moesten noodvoorzieningen worden getroffen om het spoorverkeer weer op gang te brengen. In de zomer van 1945 werd de vernielde brug vervangen door noodbruggen. Definitief herstel werd pas mogelijk toen in 1946 twee van de vier brugdelen uit Eygelshoven beschikbaar kwamen. Deze brugdelen, afkomstig van de brug in de lijn Schaesberg - Kerkrade over de lijn Schaesberg - Herzogenrath waren beschikbaar nadat deze in 1944 getroffen dubbelsporige lijn slechts enkelsporig werd hersteld. Hoewel ook deze brug door de terugtrekkende Duitsers was opgeblazen bleken de verschillende brugdelen slechts lichte schade opgelopen te hebben. Omdat met slechts twee delen niet de gehele brug kon worden hersteld werd een deel van de oorspronkelijke brug vervangen door een dijklichaam. De oude brugpijlers werden daarbij tot op maaiveldniveau afgebroken en liggen heden ten dage nog steeds in het dijklichaam.[1]

In de periode van vrijdagavond 16 tot en met donderdagmorgen 22 juli 2010 kwam na bijna 65 jaar het einde voor deze Limburgse bruggen. In opdracht van ProRail werden in een 124-urige buitendienststelling de twee stalen vakwerkbruggen in vier moten uitgehesen, en daarna de elders op het emplacement van Geldermalsen voorgebouwde betonnen elementen op hun plaats geschoven. Er is overwogen een deel van de vakwerkbruggen te bewaren in het Spoorwegmuseum, maar het transport naar Utrecht bleek te duur.[1]

De bouw van de nieuwe brug werd uitgevoerd door aannemer Heijmans uit Rosmalen terwijl spooraannemer BAM Rail verantwoordelijk was voor het leggen van de sporen op de nieuwe brug alsmede enkele aanpassingen aan de wissels op het emplacement van Geldermalsen. De kosten van het project worden geschat op 17 miljoen euro.[2] Een van de redenen voor de nieuwe spoorbrug was een reductie in trillingen en geluidsoverlast.[3]