Siegfried Bracke

Op 4 mei 2010 deelde Siegfried Bracke op een persconferentie mee dat hij de overstap naar de politiek maakte en de Oost-Vlaamse Kamerlijst voor N-VA ging aanvoeren. Volgens de krant De Standaard[11] was zijn keuze voor N-VA opmerkelijk, aangezien hij overtuigd vrijzinnig zou zijn en goede banden onderhield met sp.a en Open Vld. Op de persconferentie naar aanleiding van zijn overstap naar de politiek motiveerde hij zijn keuze voor de N-VA met het argument dat deze partij in zijn ogen de enige nog geloofwaardige partij in het toenmalige politieke landschap was. Het was zijn eigen initiatief om naar N-VA-voorzitter Bart De Wever te stappen met de vraag of hij voor de partij een politieke rol kon spelen.

Op 13 juni 2010 haalde Bracke op de Oost-Vlaamse Kamerlijst van de N-VA 101.940 voorkeurstemmen. Daarmee belandde hij in de top vijf van de Vlaamse stemmentrekkers. Op 6 juli legde hij de eed af als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Twee weken later werd hij benoemd tot ondervoorzitter van de Kamer, wat hij bleef tot in 2014.

In december 2010 werd hij ingeschreven als bewoner in de stad Gent, volgens politieke tegenstrevers om er de paarse meerderheid te breken. Bracke kwam bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 op als lijsttrekker voor N-VA. Hij haalde 8.570 voorkeurstemmen. Na dit teleurstellende verkiezingsresultaat was er sprake van het gouverneurschap van Oost-Vlaanderen voor Bracke. De 'onafhankelijke' Jan Briers jr. werd echter naar voren geschoven.[12]

In januari 2011 raakte bekend dat Bracke lange tijd actief was geweest bij de Socialistische Partij. Hij had meegewerkt bij het schrijven van het SP-partijprogramma, deed interviews en schreef columns voor het ledenblad.[13][14] Hij ontkende dit eerst en zei dat hij "nooit" lid was geweest van de Socialistische Partij, maar later moest hij toegeven dat hij, een naar eigen zeggen korte periode, lid was geweest. Uit onderzoek van Humo bleek dat hij veertien jaar lid was van de SP, van 1987 tot 2001.[1] Tijdens die periode was hij journalist bij de VRT,[15] toch zei Bracke "dat het geen enkele invloed gehad heeft op zijn journalistenwerk". De VRT distantieerde zich van de socialistische nevenactiviteiten van Bracke.

Eind 2013 volgde Bracke Isabelle De Clerq op als fractieleider in de Gentse gemeenteraad.[16]

In aanloop van de federale verkiezingen van 2014 suggereerde hij om sociaaleconomische hervormingen even voorrang te geven op de verdere opdeling van België, N-VA's grondbeginsel. Hij loste daarmee vroegtijdig de strategie van zijn partij. In oktober 2014 werd hij na de vorming van de regering-Michel I tot Kamervoorzitter verkozen. Die regering volgde effectief de zogenaamde bocht van Bracke, waarin voor communautaire thema's geen plaats was, maar sociaaleconomische hervormingen vooropgesteld werden.[17][18][19]

In februari 2017 kwam hij in een mediastorm terecht toen hij de Gentse socialisten (en in mindere mate de liberalen) beschuldigde van "graaicultuur", omdat twee Gentse schepenen riante vergoedingen kregen als bestuurslid van Publipart, een private dochteronderneming van intercommunale Publilec. Die onderneming bleek bovendien controversiële investeringen te doen. Hoewel er niets illegaals gebeurde, leidde het tot een debat over welke mandaten politici kunnen opnemen en in welke mate ze daarvoor vergoed mogen worden; de Gentse sp.a zag zich genoodzaakt betrokkene Tom Balthazar te laten vervangen als schepen en kandidaat-burgemeester.[20] Bracke kreeg daarop zelf echter ook gelijkaardige kritiek te slikken, aangezien hij als Kamervoorzitter een hoog loon heeft en dat (tevens legaal) combineerde met een mandaat als adviseur van Telenet[21][22] en een niet-aangegeven mandaat als bestuurslid van de UGent.[23][24] Hij nam daarop ontslag als bestuurslid bij Telenet.[25] Telenet maakte bekend dat onder meer Bracke 66.000 euro[26] voor zijn advies van het bedrijf had ontvangen.[27] Enkele dagen later stelde zowel Bracke als Telenet dat hij tijdens zijn Kamervoorzitterschap echter niet betaald zou zijn geweest door het bedrijf,[28] hoewel hij in 2016 de functie bij Telenet in 2015 in de in het Belgisch Staatsblad gepubliceerde mandatenlijsten aangaf als bezoldigd.[29][30][31][32]

Na de kritiek besloot hij om niet langer lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 te zijn en stopte hij als fractieleider in Gent. Hij werd voor beide opgevolgd door Elke Sleurs.[33] Eerder lag Bracke al onder vuur omdat hij bij zijn vertrek bij de VRT politiek verlof nam in plaats van ontslag; een terugkeer naar de VRT bleef zo mogelijk. Als politicus begon hij echter geregeld kritiek te geven op de VRT en gaf hij mediatraining aan VTM-journalisten.[19] Bij de verkiezingen van 2018 werd hij vanop de 27ste plaats op de N-VA-lijst herkozen in de Gentse gemeenteraad.

Bij de federale verkiezingen van 2019 werd Bracke niet herverkozen. Hij haalde meer voorkeursstemmen dan de derde en vijfde op de lijst, maar zij konden profiteren van de lijststemmen. Het is uitzonderlijk dat een zittend Kamervoorzitter niet meer herverkozen geraakt.[34] Enige tijd later, op 7 juni 2019, kondigde hij zijn ontslag aan als gemeenteraadslid van Gent, waardoor er een einde kwam aan de politieke loopbaan van Bracke.[35]