Publipartschandaal
Het Publipartschandaal is een politiek schandaal dat in januari 2017 uitbrak rond de Gentse nv Publipart, een private dochter van intercommunale Publilec. Er bleek dat verschillende mandatarissen buitensporige vergoedingen kregen in adviesraden. Publipart investeerde ook in omstreden bedrijven en de betrokkenheid van Gent in de nv werd op de korrel genomen.
Geschiedenis
Het schandaal volgde op het gelijkaardige Publifinschandaal in Wallonië.
De intercommunale Publilec is voor 12 procent eigendom van de stad Gent.
De 17 bestuurders van Publipart kregen samen elk jaar meer dan 350.000 euro bruto voor de beperkte taken die ze er hebben – omgerekend ongeveer 20.000 euro bruto per persoon.[1]. Op zich is dit niet strafbaar, maar het is een erg hoge vergoeding voor weinig werk.
Bijkomend waren er dubieuze investeringen van Publipart. Het belegde onder meer in een Duits bedrijf dat bestanddelen maakt voor chemische wapens en in Griekenland veroordeeld is voor corruptie.[2]
Op 10 februari nam Tom Balthazar ontslag als schepen van Gent, nadat zijn naam was gevallen in het schandaal. Hoewel de betalingen legaal gebeurden en Balthazar naar eigen zeggen in het belang van de stad handelde, vond hij niet dat hij zo kon verder functioneren. Hij besloot ook om niet langer lijsttrekker en dus kandidaat-burgemeester te zijn bij de verkiezingen van 2018.[3][4][5] Als schepen werd hij opgevolgd door Sven Taeldeman en als lijsttrekker door Rudy Coddens.[6]
Later bleken in andere steden en gemeenten gelijkaardige toestanden te bestaan. Volgens de wet mogen politici maar in maximaal drie verschillende intercommunales zetelen, en ze mogen maximaal 205 euro per vergadering ontvangen. Dit wordt omzeild door constructies met holdings en vennootschappen, en door mandaten op te stapelen binnen dezelfde intercommunale.
Kamervoorzitter en Gents gemeenteraadslid Siegfried Bracke, die eerst kritiek geuit had op de Gentse socialisten – en in mindere mate de liberalen – , kreeg daarop zelf echter ook gelijkaardige kritiek te slikken, aangezien hij als Kamervoorzitter een hoog loon heeft en dat (tevens legaal) combineerde met een mandaat als adviseur van Telenet[7][8] en een niet-aangegeven mandaat als bestuurslid van de UGent.[9][10] Hij nam daarop ontslag als bestuurslid bij Telenet.[11] Telenet maakte bekend dat onder meer Bracke 66.000 euro[12] voor zijn advies van het bedrijf had ontvangen.[13] Enkele dagen later stelde zowel Bracke als Telenet dat hij tijdens zijn Kamervoorzitterschap echter niet betaald zou zijn geweest door het bedrijf.[14]
Het schandaal leidde tot een breder debat over welke mandaten politici kunnen opnemen en in welke mate ze daarvoor vergoed mogen worden.