Schapenzuring

De plant wordt 10-60 cm hoog en vormt veel en lange ondergrondse uitlopers. De 3-7 cm lange, spiesvormige bladeren zijn omgekeerd-eirond tot lijnvormig. Schapenzuring bloeit van mei tot de herfst met meestal groene of lichtrood aangelopen pluimen. Soms zijn ze donkerrood. De 1-1,5 mm lange vruchtkleppen (binnenste bloemdekbladen) zijn niet of nauwelijks langer dan de vrucht. Ze zijn ongetand en zonder knobbels. De vrucht is een driekantig nootje. In een gram zaad zitten circa 3800 zaden.

Schapenzuring komt voor op droge, stikstofhoudende, kalkarme en zure zand-, heide- en veengrond. De plant wordt beschouwd als onkruid als ze voorkomt tussen de roggeplanten.

De jonge blaadjes kunnen gegeten worden en smaken fris zuur door het aanwezige oxaalzuur. Ook worden ze gebruikt voor het bereiden van vleesgerechten. De bladeren zijn rijk aan vitamine A, vitamine B, vitamine C, vitamine D, vitamine K en vitamine E en bevatten 8-12% carotenoïden.

Rumex is Latijn voor werpspies en de aanduiding acetocella heeft betrekking op de zure smaak van het blad. De Nederlandse naam duidt op het voorkomen op schraal grasland dat alleen geschikt is voor begrazing door schapen.

• 
  Het blad lijkt op een Griekse werpspies
• 
  Vrouwelijke bloemen
• 
  Vruchten en zaden

• Schapenzuring (Rumex acetosella) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de voorlaatste uitgave)
• Videodeterminatie op 'Flora van Nederland'

Soorten van het geslacht Rumex (Zuring)

... · R. acetosella (Schapenzuring) · R. acetosa (Veldzuring) · R. aquaticus (Paardenzuring) · R. conglomeratus (Kluwenzuring) · R. crispus (Krulzuring) · R. hydrolapathum (Waterzuring) · R. maritimus (Goudzuring) · R. obtusifolius (Ridderzuring) · R. palustris (Moeraszuring) · R. patientia (Spinaziezuring) · R. sanguineus (Bloedzuring) · R. scutatus (Spaanse zuring) · R. thyrsiflorus (Geoorde zuring) · R. triangulivalvis (Wilgzuring) · R. ×pratensis (Bermzuring) · ...