SV Spakenburg

Het begon allemaal als op zaterdag 15 augustus 1931 een aantal enthousiastelingen de voetbalvereniging opricht, aanvankelijk werd de vereniging ‘’Stormvogels’’ genoemd. In deze tijd werden meerdere plaatselijke voetbalverenigingen opgericht als, Strandvogels, N.A.S. (het latere IJsselmeervogels), Noordster, Spakenburgse Boys, etc. Van een competitie zoals we die vandaag de dag kennen was in het begin van de vereniging nog geen sprake. Er werden voornamelijk vriendschappelijke wedstrijden en toernooien gespeeld. Na een aantal jaren veranderde de vereniging haar naam in ‘’Windvogels’’.

Vanaf 1935 werd er voor het eerst in competitieverband meegedaan, in de derde klasse van de Utrechtse Provinciale Voetbal Bond (UPVB). In het eerste jaar werd het team ongeslagen kampioen. De club veranderde ondertussen van naam en groeide erg snel tot 200 leden waar het was begonnen als vriendenclubje.

In 1947 fuseerde de club met gymnastiekvereniging Lycurgus en veranderde de naam van de organisatie in Sport Vereniging Spakenburg, in hetzelfde jaar promoveerde SV Spakenburg naar de hoogst mogelijke amateurklasse voor een zaterdagvereniging.

Twee jaar later speelde S.V. Spakenburg twee keer tegen een jubilerend voetbalteam van Paleis Soestdijk. Het halve dorp ging op de fiets naar Soestdijk, vooral omdat ook Koningin Juliana en Prins Bernhard aanwezig zouden zijn. Ook bij de terugwedstrijd in Spakenburg waren de Koningin en Prins present, natuurlijk als eregasten. Het Spakenburgse team wint met 4-2 en aanvoerder Jan van der Goot ontvangt een medaille uit handen van Prins Bernhard. Vooral in de jaren 50 wist Spakenburg haar naam te vestigen in het hele land. Met name het landskampioenschap in 1952 zorgde daarvoor. De kampioenen werden in een koets door het dorp gereden.

Ook in de jaren 60 werden regelmatig kampioenschappen behaald. Dit gebeurde via de hoogst mogelijke klasse van het district, terwijl na de jaren zestig door de KNVB een landelijke eerste klasse werd ingesteld. Verder werd door de gemeente ruimte gegeven om een sportpark aan te leggen op de Westmaat, waar zowel Spakenburg als IJsselmeervogels hun wedstrijden konden afwerken.

In het seizoen '71/'72 werd gestart met een eerste klasse, destijds het hoogste niveau, waarvoor de club zich moeite wist te plaatsen. Trainer was toen Joop van Basten, de vader van Marco van Basten.

De eerste seizoenen in die eerste klasse verliepen niet zo goed, maar in het seizoen 1973/74 kon de kampioensvlag weer worden gehesen. Onder leiding van Wim Kraneveldt werd de eerste plaats behaald in de eerste klasse B. In de strijd om het zaterdagkampioenschap werd verloren van Huizen.

Spakenburg wisselde matige seizoenen af met goede, maar verder dan een tweede plaats kwam het niet. Tot het seizoen 1984/85.

Het seizoen 1984/85 werd het beste uit de geschiedenis. Onder leiding van Piet van den Ham werd voor het eerst in elf jaar weer een afdelingskampioenschap binnengehaald. Met Kozakken Boys en GVVV werd daarna gestreden om de zaterdagtitel. Omdat Kozakken Boys en Spakenburg gelijk eindigden was een beslissingswedstrijd nodig. Op het veld van Huizen won Spakenburg de zaterdagtitel op de valreep met 3-2, na een onderbreking van een halfuur, terwijl van beide teams twee spelers uit het veld werden gestuurd.

In de wedstrijd om het algeheel amateurkampioenschap was zondagkampioen DHC uit Delft de tegenstander. De uitwedstrijd eindigde in 2-2. In de thuiswedstrijd scoorde Joop van de Groep vier minuten voor tijd via een strafschop voor Spakenburg de 1-0. Niet veel later wilde DHC-trainer Guus Haak niet meer verder spelen, na een vermeende elleboogstoot op een van zijn spelers. De officials van de KNVB drongen er bij DHC op aan om de wedstrijd te hervatten. Toen zij bleven weigeren werd Spakenburg tot kampioen uitgeroepen.

In dit seizoen won Spakenburg ook de districtsbeker (West I), door een 3-0-overwinning op RCH.

Twee seizoenen later werd opnieuw het afdelingskampioenschap behaald. In de strijd om de zaterdagtitel moesten Spakenburg en NSVV hun meerdere erkennen in ACV dat zaterdagkampioen werd.

In de seizoenen daarna deed Spakenburg vaak mee om de titel, maar pas in het seizoen 1999/2000 werd het weer afdelingskampioen. Trainer was Tijs Schipper. In de strijd om de zaterdagtitel, met Urk en Katwijk, trok laatstgenoemde aan het langste eind.

Na 2000 deed Spakenburg regelmatig mee in de strijd om de bovenste plekken, maar eindigde vaak op een tweede of derde plaats. In oktober 2006 werden de spelers Karim El Kaddouri en Donovan Mijnals in het Westelijk elftal opgenomen voor de kwalificatiewedstrijden voor de UEFA-Regiobeker. Het kampioenschap werd in het seizoen 2007/2008 behaald. Hiervoor was een sterke eindsprint nodig. FC Lisse zou de algemene zaterdagtitel halen.

De Nederlandse Dopingautoriteit kwam na onderzoek in 2015 tot de conclusie dat er binnen de kleedkamer doping (methylhexanamine) aanwezig was en dat het meer dan aannemelijk is dat het ook werd gebruikt in het seizoen 2011-2012, het seizoen waarin ze kampioen werd in de Topklasse zaterdag. Twee jaar later won SV Spakenburg wederom daarin.

Deze grafiek laat zien hoeveel supporters de thuiswedstrijden van SV Spakenburg gemiddeld bezochten vanaf het seizoen 2004/05[2].

[*] Het seizoen 2019/20 werd vroegtijdig stopgezet vanwege de COVID-19-epidemie. De derby tegen IJsselmeervogels had nog niet plaatsgevonden op de blauwe kant van De Westmaat, waardoor het gemiddelde aantal toeschouwers dit seizoen lager uitviel.

In 2005 zond de NOS het Studio Sport document 'Rood of Blauw, een week uit het leven van een gespleten dorp'[3] uit.

In november 2007 kwam het boek "De Derby" uit, over de Spakenburgse derby, geschreven door Hans Klippus (sportredacteur Algemeen Dagblad) en Lex Stofkooper (scheidsrechter). Dit werk won de "Nico Scheepmaker Publieksprijs Beste Sportboek 2007".

De statistieken van alle competitiewedstrijden tegen IJsselmeervogels in absolute vorm, vanaf het seizoen 1972/73 zijn als volgt:[4]

Bijgewerkt tot 6 maart 2013