SOCAR

De State Oil Company of Azerbaijan Republic, afgekort SOCAR en in het Azerbeidzjaans Azərbaycan Respublikası Dövlət Neft Şirkəti, is de staatsoliemaatschappij van Azerbeidzjan. Alle aandelen zijn in handen van de staat en het hoofdkantoor staat in Bakoe. De maatschappij is actief in de hele olieketen van de winning tot de uiteindelijke verkoop van olieproducten aan de klant.

SOCAR
Hoofdkantoor SOCAR
EigendomStaatsbedrijf
Oprichting13 september 1992
SleutelfigurenRovnag Abdullayev (president)
Hoofdkantoor73 Neftchilar avenue, Bakoe
Productenaardolie, aardgas, olie- en chemische producten
OmzetAZN 33,1 miljard (2015)
(ca. US$ 33 miljard)
WinstAZN – 1785 miljoen (2015)
(ca. US$ 1,8 miljard)
Websitewww.socar.az
Portaal    Economie

Activiteiten

SOCAR is een belangrijke speler in de olie-industrie van het land. Het wint olie en aardgas uit velden op het land en op zee. De velden in de Kaspische Zee zijn het belangrijkst in de totale energieproductie. Voor de verwerking beschikt het bedrijf over twee raffinaderijen waarvan de grootste bij Bakoe staat. Om de olie bij de klanten te krijgen zijn er diverse pijpleidingen die door de maatschappij worden beheerd. Het bedrijf beschikt over een groot aantal tankstations in het land, in Georgië, Oekraïne en Zwitserland.

In 2015 produceerde het bedrijf 8,2 miljoen ton olie en had hiermee een aandeel van 20% in het nationale totaal van 41,6 miljoen ton.[1] Verder produceerde het bedrijf 7 miljard m3 aardgas.[1] Veruit de belangrijkste twee velden zijn Azeri-Chirag-Guneshli en Shah Deniz. De verwerkingscapaciteit van de raffinaderijen is ongeveer 7 miljoen ton per jaar.

Aantal medewerkers

In 2001 waren er nog meer dan 63.000 medewerkers. Geleidelijk daalde dat aantal tot ruim 50.000 in de jaren 2017 en 2018.[2][3][4]

  • 2005 – 58.541
  • 2014 – 56.461
  • 2016 – 50.933
  • 2017 – 50.122
  • 2018 – 50.332

Geschiedenis

Na de overname van de macht door de bolsjewieken werd de olie-industrie in 1920 genationaliseerd. Voor de omwenteling waren grote buitenlandse oliebedrijven actief in het land zoals Branobel en Bnito, al was deze laatste in 1911 overgenomen door Koninklijke Olie. Azerbeidzjan was veruit de belangrijkste olieprovincie in de pas opgerichte Sovjet-Unie. Alle activiteiten werden gegroepeerd in Azneft.[5] Na een organisatorische herschikking in de jaren vijftig en zestig werd de organisatie hernoemd tot Azerneft. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, kwam de oliesector in handen van Azerbeidzjan die het geheel op 13 september 1992 onderbracht in SOCAR.[5]

Het ontbrak SOCAR aan de moderne technologie en kennis om nieuwe velden in ontwikkeling te brengen. De meeste velden op het land en in het ondiepe deel van de Kaspische Zee waren reeds ontdekt. De hulp van buitenlandse oliemaatschappijen om offshorevelden in diep water te ontwikkelen was noodzakelijk. Al in begin 1994 werden de mogelijkheden en voorwaarden hiertoe gecreëerd.[5]

Azeri-Chirag-Guneshli (ACG) is het belangrijkste veld dat met buitenlandse hulp tot ontwikkeling is gebracht en ligt 120 kilometer van de kust bij Bakoe. De eerste olie kwam in november 1997 uit de grond. In het eerste kwartaal van 2016 lag de dagproductie gemiddeld op 650.000 vaten en cumulatief was er per kwartaal ultimo 2,9 miljard vaten uit het veld gehaald. Voor de export gaat de olie via de Bakoe-Tbilisi-Ceyhanpijpleiding naar Ceyhan in Turkije en zo naar de Middellandse Zee. Het gasveld Shah Deniz volgde in 2006.

Zie de categorie SOCAR van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.