Renate Dorrestein

Renate Dorrestein groeide op in een rooms-katholiek advocatengezin in Amstelveen. In 1967 was ze in het programma Monitor samen met Coen van Vrijberghe de Coningh in gesprek als jeugdbestuurslid van Wildlife Rangerset met de Nederlandse prins-gemaal Bernhard van Lippe-Biesterfeld.[1] Na de lagere school, geleid door nonnen, en het gymnasium aan het Keizer Karel College ging ze als leerling-journalist werken bij Libelle en Panorama. Door de vele reizen die ze kon maken voor het blad en de ervaringen die ze opdeed, werd haar persoonlijkheid en daardoor ook haar schrijfstijl gevormd. Na een aantal jaren ging ze in 1977 freelance schrijven. Midden jaren zeventig was Dorrestein al samen met een vriendin, Liesbeth Hendrikse[2][3], het productiebureau Proburo gestart, dat bijlagen verzorgde voor tijdschriften. In de periode 1977 - 1982 publiceerde ze in Het Parool, Viva, Onkruid en Opzij. Van laatstgenoemd tijdschrift was ze van 1982 tot 1987 redacteur. Ze was in 1986 betrokken bij de oprichting van de Anna Bijns Stichting, die elke twee jaar de Anna Bijns Prijs uitloofde voor "de vrouwelijke stem in de letteren".[4][5] Ze werd 'ambassadeur' van het feministische online-tijdschrift LOVER.[6]

Als romancier debuteerde Dorrestein in 1983 met Buitenstaanders. Naast vele romans schreef ze twee autobiografische boeken: Het perpetuum mobile van de liefde (1988) over de zelfmoord van haar jongere zus in 1981[7][8], die op haar persoonlijkheid en schrijverschap van grote invloed is geweest[9], en Heden ik (1993) over de ziekte ME die zich in 1991 bij haar aandiende en die ruim tien jaar haar leven beheerste. Ze richtte in 1993 het ME-Fonds op ter bevordering van onderzoek naar ME/CVS. Het moest door geldgebrek worden opgeheven in 2004.[10]

In 1993 ontving Dorrestein de Annie Romeinprijs voor haar hele werk. Verder kreeg ze voor Een sterke man een nominatie voor de Libris Literatuur Prijs, en een nominatie voor de publieksprijs van dagblad Trouw voor Een hart van steen. In 2002 werd Zonder genade genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. Ook kreeg ze twee internationale nominaties. Ze schreef op uitnodiging van de CPNB het Boekenweekgeschenk van 1997 Want dit is mijn lichaam en het Boekenweekessay van 2008 Laat me niet alleen.

Met haar werk Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor (2006) had Dorrestein een primeur: op haar initiatief was achterin reclame opgenomen van een product voor vrouwen in de overgang. In 2013 werkte Dorrestein samen met Nederlandse spelontwikkelaars aan de iPad-game Nott Won't Sleep voor peuters en kleuters.[11]

Veel van haar boeken zijn vertaald. In veertien landen (o.a. de VS en Japan) zijn romans van Dorrestein verschenen.

In september 2017 maakte Dorrestein publiekelijk bekend dat zij aan een ongeneeslijke vorm van slokdarmkanker leed.[12] Ze overleed op 4 mei 2018.[13]

• Voorleesboek voor planten (1976, verhalen, Uitgeverij Ploegsma (Amsterdam), illustraties: Annemarie van der Meer, ISBN 9021603977)
• Buitenstaanders (1983, roman)
• Vreemde streken (1985, roman)
• Noorderzon (1986, roman)
• Een nacht om te vliegeren (1987, roman)
• Korte metten (1988, columns, eerder verschenen in Opzij)
• Het perpetuum mobile van de liefde (1988, autobiografische roman)
• Haar kop eraf. Alice als ideale heldin voor hedendaagse feministes. (1988, essay, uitgewerkte versie van een lezing die Dorrestein op 18 december 1987 gaf in boekhandel De Verloren Tijd in Amsterdam, uitgegeven door Stichting Perdu, ISBN 9051880227)
• Vóór alles een dame (1989, kalenderboek)
• Het hemelse gerecht (1991, roman)
• Katten en de kunst van het boekenonderhoud / Cats and the art of book maintenance (1992, verhalen, uitgegeven door Drukkerij Virginia, Amsterdam, illustraties: Ien van Laanen, speciale uitgave ter gelegenheid van de 5th International Feminist Book Fair, geen ISBN-nr.[14])
• Ontaarde moeders (1992, roman)
• Heden ik (1993, documentaire)
• Een sterke man (1994, roman)
• Verborgen gebreken (1996, roman, in 2004 verfilmd door Paula van der Oest)
• Het Tiende Inzicht (1997, novelle, bibliofiele uitgave, uitgeverij édition Richard, Amsterdam, eenmalige oplage van 250 exemplaren, eerder verschenen als feuilleton in de Volkskrant ter gelegenheid van de jaarwisseling 1995/1996, ISBN 907601101X)
• Want dit is mijn lichaam (1997, Boekenweekgeschenk)
• Een hart van steen (1998, roman)
• Voor Liefde klik op F (1999, kort verhaal, bibliofiele uitgave, Uitgeverij Brokaat, ook als Literair Juweeltje, mei 2006)
• Het geheim van de schrijver (2000, documentaire)
• Zonder genade (2001, roman)
• Het duister dat ons scheidt (2003, roman)
• Zolang er leven is (2004, roman)
• Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor (2006, roman)
• Echt sexy (2007, roman)
• Laat me niet alleen (2008, Boekenweekessay)
• Is er hoop (2009, roman)
• Heiligenlevens en bananenpitten (2009, uitgeverij B for Books, ISBN 9789085161646)
• De leesclub (2010, roman)
• Pas goed op jezelf (2011, novelle, als Schrijver op Locatie voor de VU geschreven, bestaat ook als luisterboek)
• De stiefmoeder (oktober 2011, roman)
• De zondagmiddagauto (juli 2012, Literaire Juweeltjes) kort verhaal, geschreven in de jaren 80 van de 20e eeuw)
• De blokkade (februari 2013, over het verschijnsel writer's block)
• Nott Won't Sleep (augustus 2013, iPadspel voor peuters en kleuters over slapen en naar bed gaan)
• Liever horen we onszelf (Luisterboek, mei 2014, voorgelezen door Dorrestein ter gelegenheid van de Week van het Luisterboek 2014[15])
• Weerwater (roman) (5 februari 2015, roman)[16]
• Penvriendin in China: Hoe ik dacht een dissident te helpen (1 juli 2015)[17]
• Zeven soorten honger (2016)
• Onder de motorkap van het schrijverschap (2017, bundeling van twee eerder verschenen boeken: Het geheim van de schrijver en De blokkade, ISBN 9789021406374)
• De moeder de vrouw (2017, ISBN 9789021406336, bundeling van twee eerder verschenen boeken: Ontaarde moeders en Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor)[18]
• Zolang er leven is is er hoop (2017, bundeling van twee eerder verschenen boeken: Zolang er leven is en Is er hoop, ISBN 9789021407555)[19]
• Reddende engel (september 2017, ISBN 9789057598609)
• Liever horen we onszelf (2017, gedrukte, herschreven versie van het luisterboek uit 2014, geïllustreerd door Sylvia Weve, ISBN 9789021408170)
• Dagelijks werk - een schrijversleven (2018, literaire autobiografie met verzamelde teksten door Dorrestein, in sommige gevallen eerder gepubliceerd, en nu voorzien van een inleiding, ISBN 9789057599132)

Tot Renate Dorresteins eigen favoriete schrijvers behoren o.a. Kurt Vonnegut[20] en Jeanette Winterson[21].

• Officiële site
• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Pagina over Renate Dorrestein, met veel links naar recensies en interviews etc. - literatuurplein.nl