Overblijvende ossentong
De Overblijvende ossentong (Pentaglottis sempervirens, synoniem: Anchusa sempervirens) is de enige soort uit het geslacht Pentaglottis in de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Een vroegere Nederlandse naam is groene ossentong.
Overblijvende ossentong | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||||||
Pentaglottis sempervirens (L.) L.H.Bailey (1949) | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen Overblijvende ossentong op | ||||||||||||||||||
Overblijvende ossentong op | ||||||||||||||||||
|
De plant komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Europa en Klein-Azië en wordt in België en Nederland als sierplant in tuinen gekweekt van waaruit ze af en toe verwildert. In het wild is ze zeer zeldzaam. In Groot-Brittannië komt de plant alleen in het zuiden voor. De soort is ook in Noord-Amerika ingevoerd.
Het is een 30-100 cm hoge vaste stinsenplant. De bladeren zijn eirond tot eirond-lancetvormig, waarvan de bovenste zittend zijn en de onderste lang gesteeld. De bloeitijd loopt van april tot juli in Noordwest-Europa, maar in het Middellandse Zeegebied kan de plant tot september in bloei worden aangetroffen. De alleenstaande, blauwe, bijna stervormige, 0,8-1,5 cm grote bloemen hebben een witte keel.
- Overblijvende ossentong plant
- Overblijvende ossentong blad
- Overblijvende ossentong bloem
Externe link
- Overblijvende ossentong (Pentaglottis sempervirens) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Overblijvende ossentong op Wikimedia Commons. |