Anatolië

Anatolië (Turks: Anadolu, Grieks: Ἀνατολία) en Klein-Azië zijn namen voor het schiereiland in het uiterste westen van Azië dat een deel van het land Turkije beslaat.

Anatolië

Schiereiland van  Turkije
Grenzen van het traditionele Anatolië
Locatie
Land	Turkije
Coördinaten	39°NB, 32°OL
Algemeen
Oppervlakte	757.000 km²
Lengte	1300 km
Breedte	670 km
Hoogste punt	Kaçkar Dağı (3937m)

Vaak wordt het hele Aziatische deel van Turkije tot Anatolië gerekend. Dit grenst in het westen aan de Egeïsche Zee, in het noordwesten aan de Zee van Marmara en Thracië en dus Europa, in het noorden aan de Zwarte Zee, in het oosten aan Georgië, Armenië, Azerbeidzjan (door de Azerbeidzjaanse enclave Nachitsjevan) en Iran, in het zuidoosten aan Irak en Syrië, en in het zuiden aan de Middellandse Zee. Het eiland Cyprus ligt ten zuiden ervan. De oppervlakte van Anatolië bedraagt ongeveer 756.000 vierkante kilometer.

Traditioneel wordt met Anatolië een kleiner gebied bedoeld, zonder het zuidoostelijke deel van Turkije.

De naam Anatolië komt van het Griekse woord voor het rijzen [van de zon] oftewel het oosten. De Romeinen noemden het gebied Asia Minor, afgeleid van het Griekse Micra Asia (beide betekenen 'Klein-Azië'), waarmee onderscheid gemaakt werd met (de rest van) het grote Azië, verkort Asia genoemd. Het gebied heeft hoge gebergten en een landklimaat, maar aan de kusten is er laagland, waar een gematigd zeeklimaat langs de Zwarte Zee en de Zee van Marmara en een mediterraan klimaat langs de Egeïsche Zee en de Middellandse Zee heerst.

Op het schiereiland komen regelmatig aardbevingen voor. Dwars door Anatolië loopt een breukensysteem in de richting zuidwest-noordoost. Het systeem vormt de begrenzing van de Arabische plaat in het oosten en de Anatolische/Turkse plaat in het westen. Door de noordwaartse beweging van de Arabische plaat treden er in dit breukgebied vooral horizontale verschuivingen op in de aardkorst, waardoor spanningen worden opgebouwd die zich ontladen in de vorm van aardbevingen.