Paul Sobry
Paul Hendrik Jozef Sobry (Ieper, 16 juni 1895 – Heverlee, 25 januari 1954) was een Belgische priester en professor Literatuurgeschiedenis en Nederlandse Letterkunde aan de KU Leuven.
Studies
Hij was de zoon van de burgemeester van Ieper. Na zijn humaniora ging hij wijsbegeerte studeren aan het Klein Seminarie te Roeselare, de studie werden echter onderbroken door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Bedoeling was de studies voort te zetten in Limerick in Ierland tot hij 1915 ingelijfd werd in het Belgische Leger als soldaat-brancardier.
Na de oorlog zette hij de studies verder te Roeselare alsook aan het seminarie in Brugge. In 1922 werd hij priester gewijd en ging hij klassieke talen studeren in Leuven. Deze werden na de kandidatuur andermaal onderbroken om in 1924 leraar te worden in de retorica aan dezelfde school in Roeselare.
Leuven
De Belgische kerkelijke leiding had intussen het besluit getroffen om naast de Franstalige colleges aan de Leuvense universiteit een volledige Nederlandstalige sectie op te richten. In 1931 werd beroep gedaan op Sobry om de Inleiding tot de voornaamste moderne literaturen, een college dat tot dan toe in het Frans werd gegeven, ook in het Nederlands te doceren. Om zijn doctoraal proefschrift voor te bereiden maakte Paul Sobry enkele studiereizen naar het buitenland en bezocht er de universiteiten van Cambridge en Heidelberg. In 1934 behaalde hij het doctoraat in de Germaanse Filologie te Leuven, met een thesis over Newman en zijn Idea of University. Hetzelfde jaar werd hij benoemd tot hoogleraar literatuurgeschiedenis en Nederlandse letterkunde.
Hij doceerde daarenboven nog Nederlandse Taal aan de Hogere Handelsschool van de Universiteit te Leuven en te Antwerpen aan de Hogeschool voor Vrouwen, Nederlandse en Algemene Literatuurgeschiedenis.
In 1942 werd Paul Sobry benoemd tot ere-kanunnik van de Sint-Salvatorskapittel te Brugge. Hij was ook bestuurslid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.