Onafhankelijkheidsplein (Paramaribo)

• het voormalige Gouverneurshuis waar vroeger de gouverneur van Suriname woonde, dateert uit de 18de eeuw en is diverse keren uitgebouwd. Sinds de onafhankelijkheid in 1975 is het als presidentieel paleis in gebruik. Erachter ligt de Palmentuin, die vroeger een geheel vormde met de tuin van het gouverneurshuis.
• het Ministerie van Financiën: een roodstenen gebouw, volgens sommigen geïnspireerd door de Stadhuis van Groningen, met een witte houten achthoekige klokkentoren uit 1836. De klok geeft de nationale tijd van Suriname aan.
  Het ontwerp was van stadsarchitect Johan August Voigt. De eerste steen werd op 25 juni 1836 gelegd en in 1841 werd het als stadhuis in gebruik genomen. Niet lang daarna werd het een ministerie. Voor het gebouw staan enkele Dorische zuilen, afgedekt door een driehoekig fronton, waarin in 1913 een bronzen medaillon met de afbeelding van koning Willem III werd aangebracht.
  Voor het ministerie staat een standbeeld van Johan Adolf Pengel, een populaire Surinaamse politicus.
• het Huis Du Plessis, lange tijd Ministerie van Binnenlandse Zaken, gebouwd als woonhuis in de 18de eeuw, in de jaren 1967/68 geheel gerenoveerd.
• het Hof van Justitie: het gebouw van het ministerie van Justitie en Politie: oorspronkelijk in 1755 gebouwd, in 1772 door de overheid van Anna Du Four gekocht en in 1793 geheel herbouwd. Het werd in 2011 gerestaureerd. Ernaast, gescheiden door een straat, staat nog een houten gebouw van het ministerie.
• Buiten-Sociëteit Het Park, gebouwd in 1952, op 22 mei 1954 in gebruik genomen. De vereniging had 400 leden. Voor Ingenieurs- en architectenbureau J.P. Nagel was dit de eerste opdracht. Sinds 1996/97 is hier de De Nationale Assemblée gevestigd.
• de Congreshal, op 27 februari 1999 geopend door president Jules Wijdenbosch. Ontworpen door architect Arie Verkuijl. Voorheen stond hier het Palace Hotel, dat bestond uit enkele samengevoegde panden.
• de Dixiebar, een vroegnegentiende-eeuws houten gebouw, dat tussen 1920 en 1967 fungeerde als café.

Veel huizen in Paramaribo zijn van hout gemaakt, evenals de Sint Petrus en Paulus kathedraal. Aan het Onafhankelijkheidsplein staan stenen gebouwen. Deze rode stenen zijn typerend voor de periode dat Suriname een kolonie van Nederland was, want schepen namen deze stenen als ballast mee uit Europa. Ook de houten huizen hebben vaak roodstenen funderingen.

Op het Onafhankelijkheidsplein staan twee grote beelden. Voor het Ministerie van Financiën staat een beeld van Johan Adolf Pengel, gemaakt door Stuart Robles de Medina, voor de Congreshal een standbeeld van Jagernath Lachmon en voor het presidentieel paleis staat een beeld gemaakt door Erwin de Vries.

Tot de Onafhankelijkheidsverklaring stond op het plein een standbeeld van Koningin Wilhelmina. Dit werd op 24 november weggehaald uit angst voor opstanden, zoals die in Indonesië waren geweest. Op de plek waar het beeld stond werd toen een vlaggenmast geplaatst voor de nieuwe Surinaamse vlag, die sindsdien gebruikt wordt. Het beeld werd verplaatst naar Fort Zeelandia, waar de majesteit nu uitkijkt over de Surinamerivier in de richting van de Jules Wijdenboschbrug.

Aan de Waterkant staan een aantal herdenkingsmonumenten, zoals het Monument voor de gevallenen en het Koreaanse Oorlogsmonument.

Op het plein staat de Wilhelminaboom. De ceder werd in 1898 geplant toen Wilhelmina de troon besteeg. Hij valt niet erg op, omdat hij met enkele andere bomen op een hoek van het plein staat, maar hij is herkenbaar omdat hij scheef groeit.

Op 25 februari 2012 werd het nieuwe vlaggenplein op het Onafhankelijkheidsplein aan de overkant van De Nationale Assemblée ingewijd. In totaal staan er 38 masten met permanent de vlaggen van de landen die in Suriname een ambassade hebben, van de Caricom-lidstaten, van de organisaties waar Suriname lid van is, zoals de Verenigde Naties en uiteraard de Surinaamse vlag.[1]

• 
  Wilhelminaboom
• 
  Zangvogels
• 
  Het 2012 verwijderde vlaggenplein
• 
  Het nieuwe vlaggenplein