Erwin de Vries (kunstenaar)

Erwin Jules de Vries (Paramaribo, 21 december 1929 – aldaar, 31 januari 2018) was een Surinaams beeldend kunstenaar.

Erwin de Vries
Erwin de Vries op zijn erf aan de rivier Suriname (1995)
Persoonsgegevens
Volledige naamErwin Jules de Vries
GeborenParamaribo, 21 december 1929
Overledenaldaar, 31 januari 2018
Nationaliteit Suriname
Beroep(en)beeldend kunstenaar
Oriënterende gegevens
Jaren actief1958 - 2018
Bekende werkenNationaal Monument Slavernijverleden
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Leven

De Vries was het derde kind van de acht van Eduarda Annetta Wilhelmina Fujooah en Henry Juriaan de Vries, die uit een eerder huwelijk al vijf kinderen had. Zijn tekenleraar Wim Bos Verschuur ontdekte zijn talent en raadde zijn vader aan hem naar Nederland te sturen. Daar haalde hij aan de Haagse Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 1952 de MO-akte tekenen. Van 1952 tot 1958 was De Vries kunstdocent in Suriname, maar hij wilde echter liever kunstenaar worden. Van 1958 tot 1960 studeerde hij beeldhouwen aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Hij had in Paramaribo in 1948 zijn eerste tentoonstelling op negentienjarige leeftijd. Na zijn studie beeldhouwen bleef hij in Amsterdam wonen waar hij zelfstandig kunstenaar was. In 1984 keerde hij voorgoed terug naar Suriname. De Vries is drie keer getrouwd geweest en was vader van vier kinderen. Hij overleed in 2018 op 88-jarige leeftijd in een ziekenhuis in zijn woonplaats Paramaribo.[1][2]

Werk

Nationaal Monument Slavernijverleden, Oosterpark

In 1970 had De Vries zijn eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum (Amsterdam) en in 1998 nogmaals. In 2009 onder de titel 'Ode aan de vrouw' een solotentoonstelling in de Kunsthal in Rotterdam. Hij is de maker van het Nationaal Monument Slavernijverleden in het Oosterpark (Amsterdam), dat op 1 juli 2002 in aanwezigheid van Koningin Beatrix onthuld werd.

De Vries maakte ook borstbeelden van onder meer Simon Carmiggelt, Joop den Uyl, Ivo Opstelten, Willem Sandberg en Clarence Seedorf, evenals het beeld van Toon Hermans dat in Carré staat. Het leverde hem de bijnaam "de Caribische Rembrandt" op. Zijn Dolle Mina is de vinden in Amsterdam-Zuidoost evenals het beeld 'Erectus.' In Amsterdam-West staat het beeld Erotica .

Hij schilderde veel met blauw. In 2009 gevraagd naar het waarom, antwoordde hij dat hij schilderde "met wat er is. Als het blauw op is wordt het rood en als het rood op is wat anders".[3]

Hij had grote belangstelling voor erotiek, wat duidelijk zichtbaar is in zijn schilderijen en tekeningen.

Onderscheidingen

Erwin de Vries achter zijn beschilderde tafel in Het Vat in Paramaribo (2011)
  • 1989 - Officier in de Orde van de Palm;
  • 1995 - Ridder in de Orde van Oranje-Nassau;
  • 1997 - Officier in de Orde van de Gele Ster;
  • 1998 - Dank Comité Moederhart;
  • 1999 - Damsko Millennium Award voor Kunstenaar van de 20ste eeuw;
  • 2000 - Caribbean Arts and Culture for Outstanding Contribution Carifesta VII;
  • 2000 - Stichting Toerisme Oorkonde - Foundation Tourism Charter Suriname;
  • 2005 - Rotary Vocational Award Suriname;
  • 2005 - Commandeur Orde van de Gele Ster;
  • 2008 - Goodwill Ambassador of Suriname;
  • 2009 - Un Bondru Kankantrie Award Suriname;
  • 2010 - Bijzondere Onderscheiding Godo Bank;
  • 2010 - Groot Lint,Suriname;
  • 2014 - Lifetime Achievement Award;
  • 2014 - Owru Jari Awards / Surifesta Suriname;
  • 2014 - Bijzondere Waardering voor Culturele Bijdrage - ACURIL President Suriname.

Hij kreeg op 4 september 2009 door cultuurwethouder Carolien Gehrels het Ereteken Burger van verdiensten door de stad Amsterdam uitgereikt. Hij werd toen tachtig jaar en was zestig jaar werkzaam als kunstenaar.

Zie de categorie Erwin de Vries van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.