Sint-Petrus-en-Pauluskathedraal (Paramaribo)

De Sint Petrus en Pauluskathedraal (voluit: de Kathedrale Basiliek van Sint Petrus en Paulus) is een houten kathedraal in het centrum van Paramaribo tussen 1883 en 1887 gebouwd. De kathedraal aan de vroegere Gravenstraat (tegenwoordig Henck Arronstraat), is geheel uit hout opgetrokken en behoort met de St. George's Cathedral in Georgetown tot de grootste van hout geconstrueerde kerken van Zuid-Amerika. Op 6 april 2014 is de Sint Petrus en Pauluskathedraal tot basiliek verheven.

Kathedrale Basiliek van Sint Petrus en Paulus
De geheel in hout gebouwde kathedraal in 2011
PlaatsParamaribo
DenominatieKatholicisme
Coördinaten5° 50 NB, 55° 9 WL
Gebouwd in1883-1887
Gewijd aanSint-Petrus; Sint-Paulus
Architectuur
Architect(en)Franciscus J. L. Harmes
Bouwmateriaalhout
Torencirca 44 meter
Detailkaart

Afbeeldingen
Interieur (2010)
Het graf van Peerke Donders
Portaal    Christendom

Geschiedenis

Tekening van Benoit, het voormalige tot kerk omgebouwde theater, circa 1830

Deze kerk staat op de plaats van een voormalig joods theater met de naam 'de Verreezene Phoenix'. In 1826 werd dit oude theater omgebouwd tot kerk en ingewijd tot de St. Petrus en Pauluskerk. Wegens bouwvalligheid moest het gebouw in 1882 worden gesloten.

Het ontwerp is van de redemptorist Franciskus Joseph Leonardus Harmes (1835-1894). De buitenzijde van de kathedraal is geïnspireerd op de Redemptoristenkerk te Roosendaal en de Redemptoristenkathedraal te Boston. De eerste steen voor de door Harmes ontworpen kathedraal werd op 30 januari 1883 gelegd. De kathedraal werd over de bestaande kerk heen gebouwd en deze werd tijdens de bouw gebruikt als steun en bouwsteiger. Hij werd kort voor de inzegening van de kathedraal afgebroken.

De kathedraal werd op 10 juli 1885 ingezegend. Hij was toen overigens nog lang niet af. De bouw heeft geduurd tot en met 1887 en de neo-gotische houten spitsen op de torens, die circa 40 meter hoog zijn, werden pas omstreeks 1901 aangebracht. De binnenzijde is uitgevoerd in ongeschilderd cederhout, naar een Surinaams ontwerp. De torens hebben ieder vier flankerende torentjes en vormen samen een dubbeltorenfront. Op 17 januari 1921 werd de Tilburgse priester Peerke Donders die op de begraafplaats begraven lag in de linkerbijvleugel bijgezet. In 1926, veertig jaar na de opening werd de buitenkant van de kathedraal geschilderd in de kleuren geel en grijs. Op zondag 6 april 2014 werd de kathedraal door nuntius Girasoli officieel verheven tot basiliek.

Klokken en orgel

Sedert augustus 1885 bevinden zich in de westtoren drie klokken genaamd "Alphonsus", "Rosa" en "Johannes" en ze zijn in de tonen sol-si-re. Ze zijn vervaardigd door Petit & Fritsen te Aarle-Rixtel. De zwaarste klok, de "Johannes" weegt 827 kilo. Op zon- en feestdagen en andere speciale gelegenheden worden alle drie geluid. Het kerkorgel is tussen 1889 en 1890 gebouwd door Michaël Maarschalkerweerd.

Verval en wederopbouw

Na een grondige renovatie die van 1977 tot 1979 duurde, begon het gebouw na enige jaren toch nog over te hellen. In 1989 werd de kathedraal gesloten voor publiek. In het midden van de jaren negentig stelde het Vaticaan fondsen beschikbaar om het gebouw weer recht te zetten. In 2002 werd begonnen met het herstel. Hiervoor werd actie gevoerd door de stichting Help Peerke Donders. Uit het Europees Ontwikkelingsfonds werd circa 2,8 miljoen euro beschikbaar gesteld. Hierdoor kon men met de daadwerkelijke restauratie beginnen die in 2007 van start ging. Daarnaast deed de stichting Jacques de Leeuw een schenking voor het opknappen van het interieur, waaronder het graf van Peerke Donders. Op 13 en 14 november 2010 werd de kathedraal na meer dan 21 jaar heropend en opnieuw ingezegend.

Zie ook

Zie de categorie Sint-Petrus-en-Pauluskathedraal (Paramaribo) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.