Novaes' bladspeurder

Het holotype werd in 1979 in Murici verzameld. Op basis van het holotype beschreven Teixeira en Gonzaga in 1983 het typesoort Philydor novaesi. Zij noemden de soort Philydor novaesi ter ere van de Braziliaanse ornitholoog Fernando da Costa Novaes.

Novaes' bladspeurder is circa 18 centimeter lang en weegt 30 tot 38 gram. Het is een bruine vogel met donkergrijze ogen en een lange rode kastanjekleurige staart. De vogel is grotendeels roodbruin van boven en lichtbeige van onder. Verder heeft deze vogel een lange zwarte snavel.

Deze vogel is endemisch in Brazilië en komt enkel voor in de noordoostelijke staten Alagoas en Pernambuco. Het natuurlijke leefgebied is vochtig, subtropisch of tropisch hellingbos op een hoogte tussen de 400 en 550 meter boven zeeniveau in het bioom Atlantisch Woud.

De Novaes' bladspeurder voedt zich met geleedpotigen.

Novaes' bladspeurder heeft een zeer klein verspreidingsgebied. Daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2013 door BirdLife International geschat op 70 tot 400 individuen. In de jaren 1970 was er nog 70 km² geschikt bos, in 1999 was daar nog 30 km² van over. Het bos wordt voortdurend gekapt om plaats te maken voor suikerrietplantages en weiland. Door restanten bos worden wegen aangelegd om de afvoer van gekapt hout te vergemakkelijken, wat leidt tot de verdere versnippering van het leefgebied. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]