Noordse stern

In onder andere Nederland wordt onderzoek aan trekvogels verricht met archival light logger geolocators.[5] Dit zijn uiterst lichte apparaatjes die aan de poot van de vogel worden vastgemaakt als ze nog een kuiken zijn. Een of meerdere seizoen later wordt de aldus gemerkte vogel weer gevangen en dan kan met speciale geolocatiesoftware de opgeslagen (archived) resultaten worden uitgelezen en de door de vogel afgelegde route met grote nauwkeurigheid worden gereconstrueerd.

Zeven in 2011 aldus uitgeruste noordse sterns uit Noord-Groningen bleken een nog grotere afstanden te hebben afgelegd dan uit eerdere onderzoekingen naar voren kwam. Gedurende de gemiddeld 273 dagen hadden ze de volgende route gevlogen: eerst verbleven ze ergens in het midden van het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan, toen vlogen ze naar het zuiden, ver westelijk van de kust van Namibië en vervolgens naar de Indische Oceaan naar een pleisterplaats die tot dan toe onbekend was bij Amsterdam-eiland. Daarna vlogen ze door naar zeegebieden ten zuiden van Australië (Wilkesland) en één stern vloog zelfs door naar Nieuw-Zeeland, om daarna weer de route terug naar Nederland te beginnen. Als het heen en weer vliegen op de pleisterplaatsen niet wordt meegerekend, legden de vogels gemiddeld 48.700 km af, in werkelijkheid vlogen ze ongeveer 90.000 km. Dit is tot nu toe het record.[6]

Onderzoek naar trekgedrag van vogels vanuit Groenland met geotrackers toonde aan dat de vogels van daar gemiddeld 70.900 km in een jaar aflegden.[7] In een leven van tot 34 jaar kunnen individuele vogels meer dan 2,4 miljoen km afleggen, de afstand van 3 maal heen en weer naar de maan.[8][9]

Aan de Rijksuniversiteit Groningen wordt onderzoek gedaan naar de invloed van klimaatverandering op het trekgedrag van deze vogels.[10][11]