Nebahat Albayrak

Door Jacques Wallage werd ze in 1997 gescout als politiek talent. Anderhalf jaar later werd ze gekozen tot lid van de Tweede Kamer namens de Partij van de Arbeid. Hoewel sommige sceptici dachten, dat Albayrak als allochtone vrouw door de PvdA vooral gebruikt was als een stemmentrekker, maakte ze snel indruk. Aanvankelijk hield ze zich in de Tweede Kamer bezig met asielbeleid. Albayrak moest enige tijd beveiligd worden nadat ze, na haar uitspraak dat Noord-Irak veilig genoeg was om terug te keren, met de dood bedreigd was door enkele vluchtelingen. In 2005 was ze woordvoerder civiel en internationaal recht en voorzitter van de vaste Kamercommissie voor defensie. Ze werd in 2002 genoemd als toekomstig minister of staatssecretaris, maar haar partij bleef buiten de regering.

Albayrak kwam gelijktijdig met Wouter Bos in de Tweede Kamer. Deze zei in 2006 over haar dat ze samen hadden afgesproken zich nooit bezig te houden met politiek als 'wespennest of slangenkuil'.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 kreeg ze een tweede plaats op de kandidatenlijst van de PvdA, achter lijsttrekker Wouter Bos. In de campagne van deze verkiezingen kreeg zij het verwijt, dat zij zich als Turkse niet krachtig genoeg uitsprak over de Armeense genocide. Zij ontkende niet dat tussen 1915 en 1917 vele Armeense slachtoffers zijn gevallen en stelt dat het terecht is als gesproken wordt over genocide, maar of het aan de volkenrechtelijke definitie voldoet, wil zij overlaten aan juristen en historici. Om het als genocide aan te merken, moet bewezen worden, dat een volkerenmoord doelbewust is opgezet en uitgevoerd om een bevolkingsgroep uit te moorden. "Dat bewijs is formeel nooit geleverd in de Armeense 'kwestie'", meent Albayrak.[1][2][3][4][5]

Op 22 februari 2007 trad Albayrak toe tot het kabinet-Balkenende IV als staatssecretaris van Justitie. In deze kabinetsperiode viel het integratiebeleid onder deze functie. Albayrak voerde een minder streng beleid dan haar voorgangers in deze functie;[6][7] het aantal migranten naar Nederland steeg in 2007 naar 118.000 en in 2008 naar 141.000, dit was een recordaantal.[8] Zij vervulde deze post tot de val van dat kabinet in februari 2010.

De dubbele nationaliteit van Albayrak (naast de Nederlandse heeft zij de Turkse nationaliteit), leidde al voor haar beëdiging tot Kamervragen van de PVV. Dezelfde partij kondigde aan tijdens het debat om de regeringsverklaring met een motie van wantrouwen te komen tegen Albayrak en haar collega Aboutaleb. Staatsrechtelijk is dit een novum: nog niet eerder is een motie van wantrouwen ingediend tegen een bewindspersoon nog voordat zij een debat met de Tweede Kamer had gevoerd.

In mei 2009 besloot Albayrak om acht gevangenissen te sluiten. Volgens haar was dit noodzakelijk wegens een dalende criminaliteit in het algemeen en de zwaardere criminaliteit in het bijzonder.[9]

Albayrak rechts met de andere drie kandidaten die niet het partijleiderschap wonnen

Op 12 mei 2010 werd Albayrak benoemd tot lid van de Tweede Kamer, ter invulling van de vacature die was ontstaan door de ontslagname van Staf Depla, die tot wethouder van Eindhoven was benoemd.[10]

Bij de Tweede Kamerverkiezingen op 9 juni 2010 stond Albayrak wederom op de tweede plaats op de kandidatenlijst van de PvdA, achter lijsttrekker Cohen. Zij behaalde toen 129.000 voorkeurstemmen.

Van 12 april 2011 tot 1 augustus 2011 werd haar lidmaatschap van de Tweede Kamer onderbroken vanwege zwangerschaps- en bevallingsverlof. Zij werd in deze periode vervangen door Myrthe Hilkens. Op 25 februari 2012 stelde ze zich kandidaat voor de ledenraadpleging voor het fractievoorzitterschap en partijleiderschap, na het vertrek van Job Cohen enkele dagen eerder.[11] Zij werd met 8,2% van de stemmen derde van de vijf kandidaten. Diederik Samsom won.

Op 3 mei 2012 gaf Albayrak te kennen dat zij de politiek wil verlaten. Om die reden was zij niet herkiesbaar bij de Tweede Kamerverkiezingen 2012. Op 20 september 2012 nam zij officieel afscheid als parlementslid.