Muntsluis (Amsterdam)

De moderne geschiedenis van de brug begint met de afbraak van die vijf gebouwen, sindsdien kent de brug en het plein geen rust. De Engelse Huizen werden in de jaren zestig en zeventig van de 19e eeuw door de gemeente aan- en opgekocht en in gedeelten gesloopt. Tegelijkertijd werden de kades van Rokin en Amstel verbreed, zodat ook de brug verbreed kon worden in 1865 en 1877. Ze schoof daarbij ook meer op richting Rokin/Amstel. In 1903 vond er nog een versteviging plaats, maar in 1913/1914 werd aan de Dienst der Publieke Werken om ontwerp te maken voor een nieuwe versterking en verbreding. De architect die destijds verantwoordelijk was voor de bruggen van Jo van der Mey. Zijn ontwerp werd op 30 april 1914 goedgekeurd door de "Commissie van advies inzake de bebouwing van gemeentebouwterreinen". In januari 1916 werd die bijna geheel nieuwe brug geopend. De brug vertoonde primitieve kenmerken van de Amsterdamse School. Van der Mey ontwierp ook een brughuisje/kiosk die aan de noordwest kant van de brug verrees. Die brug hield het niet lang vol. De Vijzelstraat werd door de gemeente Amsterdam aangewezen als uitvalsweg uit de binnenstad en dat zou resulteren in weer meer verkeer. In de jaren tien en twintig van de 20e eeuw werd de noordelijke gevelwand van die straat gesloopt, herbouw vond ver achter de oude rooilijn plaats. In 1938 en 1939 werd de brug verbreed naar een ontwerp van Van der Mey’s collega en opvolger (het bureau van) Piet Kramer. Het kwam qua uiterlijk neer op een nieuwe brug. Brugleuningen verdwenen en ook de kiosk, die toch al enigszins weggemoffeld geplaatst, verdween en er kwam een nieuwe toegang tot het elektriciteitshuisje onder de brug. Kramer kwam met een brug in een uitgewerkte vorm van de eerder genoemde bouwstijl. Er kwamen aan de noordzijde zitjes en er kwam bewerkt natuursteen en motieven in het baksteen. In 1949 verscheen op de brug een huisje voor de verkeerspolitie.

Ook vanaf dan blijft de brug in beweging. In 1984 en 1985 vond er groot onderhoud plaats aan de brug. Zwaar verkeer met trams hadden hun tol geëist. Het middendeel werd vervangen, hetgeen tot een verkeerschaos leidde. Op 10 oktober 1996 werd door een kapitein van een rondvaartboot een groot gat onder de brug ontdekt dat was ontstaan doordat men bij het boren bij werkzaamheden aan de tramsporen te diep was gegaan.[2] Twee weken moest al het tramverkeer van de brug verdwijnen. In de jaren tien van de 21e eeuw bleek dat een gouden greep, toen voor een herinrichting van het Muntplein kon worden geconstateerd dat er verder geen aanpassingen aan de brug hoefden plaats te vinden. De niet in 1985 vervangen delen, bleken tijdens onderzoek nog voldoende sterk, mede met het oog op het terugdringen van het autoverkeer met bredere voetpaden etc. Het huisje van de verkeerspolitie verdween in 1992 van de brug en werd elders herplaatst.