Morris (striptekenaar)

Morris werd geboren in Kortrijk in een middenstandsgezin. Zijn vader was baas van een pijpenfabriek, waar pijpen in terracotta werden gemaakt met pijpenkoppen in de vorm van een hoofd van een bekend persoon.[1]

Morris heeft zijn middelbare school afgewerkt op het bekende, door paters-jezuïeten geleide Sint-Jozefscollege te Aalst, waar hij op internaat zat. Deze paters, die in Morris' collegetijd nog een lange zwarte soutane droegen, inspireerden hem voor de figuren van de lijkbidders uit Lucky Luke. Hij raakte er geïnteresseerd in een Pathé-Baby-projector, waarvan hij ook thuis een exemplaar had. Met het apparaat kon hij films vertraagd afspelen en zo leren hoe animatie in elkaar steekt.[1]

Na zijn middelbare studies ging hij rechten studeren aan de Leuvense universiteit in de hoop na zijn studies de pijpenfabriek van zijn vader niet te hoeven overnemen. Zijn interesses lagen echter nog elders: bij het beeldverhaal. Als kind en adolescent las hij de bladen Robinson, Hop-là ! en Mickey Mouse Weekly en hij was fan van Floyd Gottfredson (Mickey Mouse), Rudolph Knerr (The Katzenjammer Kids), Elzie Segar (Popeye) en Hergé. Hij hield ook van films. Op zijn tiende maakte hij bijvoorbeeld folioscopen voor zijn vrienden. Na zijn studies wilde hij dan ook in de tekenfilmbranche werk vinden. Hij begon daarom lessen via de post te volgen via de lessenreeks Le Dessin facile van cineast Jean Image. Bij elke les hoorde een opdracht die naar Parijs hoorde opgestuurd te worden. Behalve correcties kreeg Morris als antwoord geregeld lovende persoonlijke brieven. Tezelfdertijd kwam hij in contact met de Antwerpenaar Jules Luycks. Die was toentertijd een van de weinige animatoren in België en was op dat moment bezig met een animatiefilm rond de cowboy Ouwe Taaie.[1]

In 1944 ging Morris werken voor de toen net naar Brussel verhuisde tekenfilmstudio C.B.A., die Morris in de krant leerde kennen. Ondanks Morris' kennis op het vlak, werd hij geen animator, maar werd hij aangenomen om de potloodtekeningen van de animatoren met penseel te inkten op cellofaan. Ook later zou hij nog met een penseel inkten, terwijl daar meestal een pen voor werd gebruikt. Hij vond het een soepelere en gewilligere manier dan met pen. Bij de studio leerde Morris André Franquin kennen, die een vriend voor het leven zou worden. Ze deelden hun passie voor jazz en de Amerikaanse popcultuur. Zijn technische vaardigheden lagen voor op die van Franquin. Gewapend met de lessen van Jean Image die hij soms meenam, bracht hij Franquin zijn grafische stijl en gevoel voor beweging over. Onder Morris' invloed ging Franquins stijl over van een realistische tot een cartoonachtige stijl. Hij had daarnaast nog tijd om folioscopen, illustraties en cartoons te maken en te verkopen. Een van zijn klanten was sinds 1944 het magazine Le Moustique (Humoradio) van uitgeverij Dupuis.[1][2][3] Nadat C.B.A. in 1946 werd gesloten, ging Morris dan ook bij Dupuis aan de slag.

Morris ontving de grote prijs van het Internationaal stripfestival van Angoulême in 1992 voor het geheel van zijn oeuvre. In 2005 eindigde Morris op nummer 79 in de Waalse versie van de verkiezing voor De Grootste Belg. In de Vlaamse versie eindigde hij op nr. 260 buiten de officiële nominatielijst.

• Hoewel Morris Lucky Luke in het Frans publiceerde, was hij een Vlaming en sprak hij vloeiend Nederlands.

Zie de categorie Maurice De Bevere van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.