Max Ophüls

Max Ophüls werd geboren in Saarbrücken als zoon van de Joodse koopman Leopold Oppenheimer en diens vrouw Helene. Ophüls begon zijn loopbaan als acteur. Hij was van 1921 tot 1923 verbonden aan de schouwburg te Aken. In Dortmund nam hij voor het eerst de regie in de stadsschouwburg voor zijn rekening. Vanaf 1925 werkte hij ook voor de radio. Bovendien was hij van 1925 tot 1926 als acteur verbonden aan het Burgtheater in Wenen. Hij leerde er actrice Hilde Wall kennen, die in 1926 zijn echtgenote werd.

Kort na de première van zijn vierde theaterstuk werd Ophüls ontslagen vanwege zijn Joodse afkomst. Van 1928 tot 1930 werkte hij als regisseur te Breslau, waar hij onder meer stukken van Boelgakov, Hauptmann en Kleist ensceneerde. Vervolgens trok hij naar Berlijn, waar hij de Russische regisseur Anatole Litvak bij de dialoogregie van zijn films assisteerde. In 1931 draaide Ophüls zijn eerste film Dann schon lieber Lebertran naar een verhaal van Erich Kästner. In 1932 brak hij door als filmregisseur met de film Liebelei.

Toen de nationaalsocialisten aan de macht kwamen, werd het onmogelijk voor Ophüls om nog in Duitsland te werken. Kort na de Rijksdagbrand in 1933 verliet hij Berlijn en vestigde zich met zijn gezin in Parijs. In 1938 werd Ophüls Frans staatsburger. In 1942 vluchtte hij naar de Verenigde Staten, waar hij in Hollywood aan de slag ging. Na de oorlog keerde hij terug naar Parijs. Hij stierf in 1957 in Hamburg aan een hartziekte.

De Franse documentairemaker Marcel Ophüls is zijn zoon.