Matthias Storme

Matthias Storme is afkomstig uit een vooraanstaande katholieke Gentse familie: zijn ene grootvader was voormalig minister August de Schryver (1898-1991), die onder andere minister was in de regering in ballingschap in London tijdens de Tweede Wereldoorlog, zijn andere grootvader was professor Jules Jacob Storme, van de Rijksuniversiteit Gent, en zijn vader is gewezen CVP-senator Marcel Storme (°1930), gewoon hoogleraar em. aan de rechtsfaculteit van de Universiteit Gent, met name in het procesrecht. Zowel vader als zoon Storme waren leerling aan het Gentse Sint-Barbaracollege.

Aan het genoemde Sint-Barbaracollege liep Matthias Storme van 1965 tot 1976 school, van 1965 tot 1970 lagere school en vervolgens Grieks-Latijnse humaniora. Hij was er ook padvinder in de scoutsgroep van VVKS Sint-Barbara (1e Gent) (totem: snuggere snep).

Hij studeerde vervolgens rechten en wijsbegeerte, eerst aan de UFSIA (1976-1978) en vervolgens aan de Katholieke Universiteit Leuven (1978-1981).

Hij behaalde de diploma's van Licentiaat in de Rechten (magna cum laude) en Baccalaureus in de wijsbegeerte (cum laude) aan de Katholieke Universiteit Leuven, waarna hij zijn studie voortzette aan de Yale University (M.A. Philosophy 1982), de Università di Bologna (1983-84) en het Max-Planck-Institut für internationales und ausländisches Privatrecht in Hamburg (1984-85). In 1989 behaalde hij zijn doctoraatsdiploma met een verhandeling over De invloed van de goede trouw op contractuele schuldvorderingen met prof. Walter van Gerven als promotor.

Hij was als student lid van KVHV-Antwerpen, KVHV-Leuven, VRG Leuven, de ZOV (Zuid-Oost-Vlaamse studentenclub) en van de Party of the Right (Yale) en de Calliopean Society (Yale).

Storme is advocaat aan de balie van Gent, gewoon hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven en buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit Antwerpen. Hij doceert Belgisch, Europees en internationaal burgerlijk en handelsrecht (vooral zekerheden- en insolventierecht), rechtsvergelijking en rechtsfilosofie, alsook vergelijkende levensbeschouwing. Sedert 2010 is hij ook gasthoogleraar aan de China Europe School of Law in Beijing (China).

In 1995 was hij voorzitter van het Vlaams Pleitgenootschap bij de balie te Brussel, van 1996 tot 1998 lid van de Raad van de Orde van de Nederlandse Orde van Advocaten te Brussel en van 1998 tot 2000 lid van de Raad van afgevaardigden van de Vereniging van Vlaamse balies (thans de Orde van Vlaamse balies).

Hij mocht driemaal de openingsrede houden bij de opening van het werkjaar van de balie: in Brussel in 1991, in Mechelen in 2000 en in Oudenaarde in 2007. De openingsrede in Oudenaarde handelde over de legitimatie van opstand en successie in de loop van onze geschiedenis.

Als advocaat verdedigde hij de inwoners van Doel tegen de vernielingsplannen van de Antwerpse haven en de "dienstweigeraars" die bij de verkiezingen van 2007 weigerden te zetelen uit protest tegen de ongrondwettigheid van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Hij trad op als arbiter in zaken van Cepina en de Internationale kamer van koophandel. Hij treedt ook regelmatig op in procedures voor het Grondwettelijk Hof, onder meer in de procedures tegen de inperking van het beroepsgeheim van advocaten, de wijziging van de kieswet, de niet-splitsing van BHV, de antidiscriminatiewetten en dergelijke meer.

Van 1996 tot 2004 was Storme nationaal voorzitter van het Verbond der Vlaamse Academici en van 1996 tot 2000 van het Overlegcentrum voor Vlaamse Verenigingen. Hij is voorzitter van de Orde van de Vlaamse Leeuw en lid van onder meer de Orde van den Prince, de Marnixring en het ANV, van K.A.V. Lovania Leuven, een bij het Cartellverband der Katholischen Deutschen Studentenverbindungen aangesloten studentenvereniging, van de N-VA en van een reeks denkgroepen zoals de liberale denktank Libera! (voorheen Nova Civitas), de denkgroep In de Warande.

Hij publiceert op regelmatige basis in Doorbraak, het politieke maandblad van de Vlaamse Volksbeweging, en verder onder meer in The Brussels Journal[1] en op de blog van de Vlaams-republikeinse denkgroep Res Publica. Ook onderhoudt hij zelf de conservatieve weblog Vlaamseconservatieven[2] en is hij een van de belangrijkste bloggers van de conservatief-libertarische groepsblog In Flanders Fields.[3]

In 2000 werd aan Storme de André Demedtsprijs toegekend.

Storme is een tegenstander van beperkingen aan de vrijheid van meningsuiting en in het bijzonder van antidiscriminatiewetgeving voor private personen. Naar aanleiding van de veroordeling van het Vlaams Blok wegens inbreuken op de Belgische antiracismewet in 2004, verklaarde hij aan een journalist van de krant De Morgen dat, aangezien alle zogenaamd democratische partijen de "vrijheidsbeknottende" racismewet mee hadden goedgekeurd, het nu "bijna een morele plicht was om op het Vlaams Blok te stemmen". Wegens deze uitspraak werd hij verplicht ontslag te nemen uit het partijbestuur van de N-VA. In 2011 werd hij opnieuw lid van de partijraad en het partijbestuur van de N-VA. In 2012 werd hij verkozen voor de Gentse gemeenteraad, maar eind 2013 beëindigde hij zijn mandaat vroegtijdig om professionele redenen.[4]

Op 27 januari 2005 kreeg hij de Prijs voor de Vrijheid, die jaarlijks door Nova Civitas wordt uitgereikt, voor zijn "nobele, consequente en hardnekkige houding bij het verdedigen van de vrije meningsuiting". Hij hield toen de Gustave de Molinari-lezing onder de titel De fundamenteelste vrijheid: de vrijheid om te discrimineren[5][6]. Professor Marc De Vos noemde Storme in zijn laudatio "een van de martelaren van de vrije meningsuiting".

Op 5 februari 2006 werd hij opgenomen in de Europese Eresenaat van de BVSE/UEF en hield toen een lezing onder de titel De Europese waarden: bescherm ze tegen de waarden van de Europese Grondwet.

In 2014 werd hij door de het Vlaams Parlement aangesteld als bestuurder van het Interfederaal Gelijkekansencentrum, dat het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding opvolgde. Zijn uitspraken uit het verleden (zie boven), zorgden dat er meteen kritiek kwam op de aanstelling.[7]

Eind 2014 werd Storme door N-VA aangeduid als bestuurslid van de Vlaamse Regulator voor de Media.[8]

In zijn artikelen en lezingen gebruikt Storme graag neologismen. Zo vond hij woorden uit als contrafederalisme, multinihilisme, knotsbegrip en fobomanie.

Matthias Storme publiceert vooral in het privaatrecht en probeert elementen van rechtsvergelijking te integreren. In zijn proefschrift over de goede trouw ontwikkelde hij onder meer het leerstuk van de lasten, geïnspireerd door de Duitse leer van de Obliegenheiten. Hij bouwde verder aan de vertrouwensleer in het privaatrecht, onder meer in zijn preadvies voor de Vereniging voor de vergelijkende studie in België en Nederland. Hij werkte aan een verdere systematisering van de algemene begrippen van het vermogensrecht, rond leerstukken als vertegenwoordiging, beschikkingsbevoegdheid, afgescheiden vermogens, trustachtige figuren, eigendom van effecten, systematisering van zekerheidsrechten en dergelijke.

Hij publiceerde rechtstheoretische en rechtshistorische bijdragen over de ontwikkeling van het recht, in het bijzonder over de ontwikkeling van recht doorheen de rechtspraak en over de juridisering van sociale verhoudingen. Daarnaast publiceerde hij over rechtsvergelijkende en grondwettelijke vraagstukken en schrijft hij aan een overzicht van rechtsstelsels van de wereld. Hij is namens de Vlaamse regering expert in de Belgische Commissie inzake het Kaderverdrag inzake de bescherming van nationale minderheden. Hij publiceerde ook over vergelijkende levensbeschouwing ("Tussen God en Caesar", uitgegeven door Pelckmans in 2011). Hij was ook tot 2012 bestuurslid van het pluralistisch reflectiecentrum "Pieter Gillis" van de Universiteit Antwerpen.

Van 1992 tot de beëindiging van de werkzaamheden in 2003 was hij lid van de Commission on European Contract Law. Sinds 2000 is hij lid van de Study Group on a European Civil Code en van de Acquis Group. Beide laatste groepen werken aan het ontwerp van een Common Frame of reference voor het contractenrecht in de Europese Unie. Storme is lid van de tienkoppige "CRT" die het werk finaliseert in het kader van het 6e kaderprogramma van de EU. Een voorlopige versie van het ontwerp van CFR werd op 1 januari 2008 gepubliceerd en de eindversie werd op 31 december 2008 ingediend bij de Europese Commissie. Hij is ook lid van de Académie des Privatistes Européens in Pavia en mede-oprichter van de ivzw ELI (European law Institute) (2011).

Hij was ook mede-oprichter van het rechtsvergelijkende Trento common core project, dat door Ugo Mattei (universiteit Torino) en Mauro Bussani (universiteit Trento) wordt geleid.

Hij is hoofdredacteur (met Ewoud Hondius) van het European review of private law/Europäische Zeitschrift für privatrecht/Revue européenne de droit privé, dat hij in 1991 mee oprichtte. Hij is tevens lid van de kernredactie van het Tijdschrift voor Privaatrecht' en sedert 2014 directeur van het tijdschrift samen met Vincent Sagaert.

• Website Matthias Storme
• Publicaties van Matthias Storme