Mary Anning

Anning werd geboren in een straatarme familie. Haar vader Richard was een timmerman die om wat bij te verdienen fossielen verzamelde om deze aan toeristen te verkopen. Toen hij stierf aan tuberculose in 1811 begonnen Mary en haar broer Joseph fulltime fossielen te verzamelen om aan geld te komen. In het begin van de 19e eeuw kwam het verzamelen van fossielen in zwang, toen steeds duidelijker werd dat fossielen een belangrijke bijdrage konden leveren aan de biologie en geologie. Hoewel Anning in de eerste plaats geld probeerde te verdienen, kwam ze in aanraking met bekende wetenschappers uit die tijd, die de fossielen van haar kochten.

Anning vestigde voor het eerst de aandacht op zich in 1811, met haar vondst van een bijna complete Ichthyosaurus, een paar maanden na het overlijden van haar vader. Het jaar ervoor was de schedel van het fossiel ontdekt door haar broer, door een storm was nu de rest van het fossiel ook bloot komen te liggen. Dit was in feite niet de eerste ichthyosauriër die ooit was ontdekt, er zijn beschrijvingen van een vondst in Wales in 1699. Desondanks was het een belangrijke vondst, die werd beschreven in de Philosophical Transactions of the Royal Society. Anning zou later nog twee andere soorten ichthyosauriërs vinden.

In 1823 was Anning de ontdekster van een fossiel van een Plesiosaurus, dat door William Conybeare werd benoemd als Plesiosaurus dolichodeirus, maar niet het holotype van het taxon Plesiosaurus is. Ook vond ze een gaaf fossiel van Diapedium politum, een straalvinvis, die in 1828 beschreven werd. In datzelfde jaar vond ze de eerste pterosauriër buiten Duitsland (Pterodactylus macronyx, later door Richard Owen hernoemd tot Dimorphodon macronyx), dit fossiel was waarschijnlijk de eerste vrij complete pterosauriër die ooit gevonden was in Engeland. Dit zijn de drie belangrijkste vondsten van Anning, die ook vele minder belangrijke ontdekkingen van fossielen deed.

Hoewel Anning haar fossielen zocht om te verkopen, wist ze er veel van af en besefte ze de wetenschappelijke waarde van haar fossielen goed. Ze was een autodidact die in staat was zonder ervoor te zijn opgeleid haar vondsten te beschrijven, tekenen en de exacte locatie vast te leggen. Het was onder andere dankzij Annings fossielen dat biologen een veel duidelijker besef kregen van hoe soorten gedurende de geologische tijdschaal zijn uitgestorven terwijl nieuwe soorten ontstonden. Dit besef zou leiden tot het lamarckisme en uiteindelijk tot de evolutietheorie.

Anning werd tijdens haar leven erkend als een autoriteit in de paleontologie. Ze werd als dank voor haar werk benoemd tot erelid van de Geological Society en kreeg een jaarlijkse annuïteit van de British Association for the Advancement of Science om haar werk te kunnen voortzetten. Een echt lidmaatschap van een society was voor vrouwen in die tijd niet gebruikelijk.

Mary Anning stierf op 47-jarige leeftijd aan borstkanker.

• Mary Anning wordt vaak genoemd als de bron van de tongbreker: She sells seashells by the seashore. Dit is echter slechts een legende: de tongbreker bestond al lang en is niet op haar leven gebaseerd.

• Tracy Chevalier – Remarkable Creatures, HarperCollins, 2009. Vertaald als Opmerkelijke schepsels, Orlando, 2017. Biografie over het leven van Mary Anning.

• Biografie op de website van het San Diego Supercomputer Centre (Engels)
• Lyme Regis Museum - Mary Anning
• Boek (roman) van Tracy Chevalier over het leven van Mary Anning

Zie de categorie Mary Anning van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.