Martin Josef Munzinger

Martin Josef Munzinger (Olten, 11 november 1791 - Bern, 6 februari 1855) was een Zwitsers politicus en revolutionair.

Martin Josef Munzinger
Martin Josef Munzinger
Geboren11 november 1791
Olten, SO
Overleden6 februari 1855 (63 jaar)
Bern, BE
Land Zwitserland
Politieke partijRadicale Partij
Beroeppoliticus, handelaar
ReligieRooms-katholiek
Lid van de Bondsraad
Aangetreden16 november 1848
Einde termijn6 februari 1855
Voorgangernieuwe functie
OpvolgerMelchior Josef Martin Knüsel
3e bondspresident van Zwitserland
Aangetreden1 januari 1851
Einde termijn31 december 1851
Vicepresident(en)Jonas Furrer
VoorgangerDaniel-Henri Druey
OpvolgerJonas Furrer
Portaal    Politiek

Persoonlijk leven

Munzinger was handelaar van beroep. Een van zijn zonen, Walther, was de stichter van de Zwitserse Oud-Katholieke Kerk. Zijn andere zoon Werner was een oriëntalist.

Ten tijde van de Confederatie van de XXII kantons

Rond 1815 kwam er een einde aan de Confederatie van de XIX kantons, een protectoraat van het Eerste Franse Keizerrijk, waarna in de Confederatie van de XXII kantons de patriciërs opnieuw aan de macht kwamen. Munzinger verzette zich hier heftig tegen. Hij zat vervolgens een celstraf uit van twee jaar.

In 1830 werd Munzinger als liberaal lid in de regeringsraad van het kanton Solothurn gekozen. Hij voerde hier felle oppositie tegen de conservatieven. Later werd hij tot landammann (regeringsleider) van het kanton gekozen.

Gedenkteken voor Martin Josef Munzinger in zijn geboorteplaats Olten.

Lid van de Bondsraad en bondspresident

Na de Sonderbund-oorlog, die de overwinning inluidde voor de liberalen, werd hij op 16 november 1848 als een van de zeven eerste leden van de eerste Bondsraad verkozen. Als lid van de Bondsraad beheerde hij de volgende departementen:

In de eerste periode dat Munzinger het Departement van Financiën leidde, van 16 november 1848 tot 31 december 1850, werden er enkele economische hervormingen doorgevoerd. De bevoegdheid tot het innen van douanerechten was door de Zwitserse Grondwet van 1848 immers opgedragen aan de Confederatie. Voordien waren de kantons daar afzonderlijk voor bevoegd. In die dagen was het dossier van de douanerechten een heikel thema in de Zwitserse politiek. De overheveling van deze bevoegdheid was overigens de reden waarvoor het Italiaanstalige kanton Ticino in de zomer van 1848 tegen de Grondwet hadden gestemd.

Naast de douanaire hervormingen bracht de nieuwe federale staat ook monetaire hervormingen met zich mee. In 1850 werd hiertoe een nieuwe federale valuta ingevoerd, namelijk de Zwitserse frank. Bij deze hervormingen brak Munzinger de weerstand van de enkele oostelijke kantons. Deze hadden immers nauwe economische banden met Zuid-Pruisen. Echter zag hij de hervormingen ook niet helemaal zoals hij ze zich had voorgesteld: Munzinger was namelijk geen voorstander van de frank als eenheidsmunt, maar wel van de gulden. Na zijn bondspresidentschap van 1 januari 1851 tot 31 december 1851 keerde hij terug naar het Departement van Financiën.

Tijdens zijn lidmaatschap van de Bondsraad was Munzinger van 1 januari 1851 tot 31 december 1851 de derde bondspresident van Zwitserland. Voordien, van 1 januari 1851 tot 31 december 1851, was hij reeds vicebondspresident.

Gedurende de laatste jaren van zijn leven leed Munzinger aan een ziekte. Artsen konden echter geen preciese diagnose stellen. Vanwege zijn ziekte miste hij vaak vergaderingen van de Bondsraad. Ter genezing ging hij kuren in Baden (in Pruisen) en in Bad Ragaz (in het kanton Sankt Gallen). Hoewel hij reeds maanden leed onder zijn ziekte en onder een depressie, stelde hij zich in december 1854 alsnog opnieuw kandidaat ter verkiezing in de Bondsraad. Op de Bondsraadsvergadering van 31 januari 1855 stortte hij in elkaar. In Bern overleed Munzinger een week later in dienst, op 6 februari 1855. Zijn opvolger in de Bondsraad was Melchior Josef Martin Knüsel.

Zie ook

Voorganger:
geen
Lid van de Zwitserse Bondsraad
1848-1855
Opvolger:
Melchior Josef Martin Knüsel
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.