Margaretha I van Denemarken

Margaretha I (slot Vordingborg, 1353 — Flensburg, 28 oktober 1412) was koningin van Denemarken, Noorwegen en Zweden en de grondlegger van de Unie van Kalmar.

Margaretha I van Denemarken
1353 - 1412
Koningin van Denemarken Koningin van Noorwegen
Periode	1387 - 1412
Voorganger	Olaf II / IV
Opvolger	Erik VII van Pommeren
Koningin van Zweden
Periode	1389 - 1412
Voorganger	Albrecht van Mecklenburg
Opvolger	Erik VII van Pommeren
Koningin-gemalin van Noorwegen
Periode	1363 - 1380
Voorganger	Blanca van Namen
Opvolger	Philippa van Engeland
Koningin-gemalin van Zweden
Periode	1363
Voorganger	Beatrix van Beieren
Opvolger	Richardis van Schwerin
Vader	Waldemar IV van Denemarken
Moeder	Helvig van Sonderjylland
Dynastie	Huis Waldemar

Margaretha werd geboren in Vordingborg als dochter van Waldemar IV van Denemarken en Helvig van Sleeswijk.

Margaretha trouwde in 1363, op tienjarige leeftijd, met koning Haakon VI van Noorwegen, de enige nog levende nakomeling van Magnus VII van Noorwegen. Margaretha's eerste daad na de dood van haar vader in 1375 was het zeker stellen van haar minderjarige zoon Olaf als koning van Denemarken (= Olaf II) en later, na het overlijden van Haakon in 1380, ook Noorwegen (= Olaf IV). Olaf stierf echter al in 1387, waarna Margaretha, die het koninkrijk in zijn naam had geregeerd, als regentes van Denemarken en Noorwegen aanbleef.

Margaretha had als regentes van Olaf II al blijk gegeven van haar staatsmanschap door Sleeswijk terug te winnen op de graven van Holstein in 1386. Nu Margaretha echt de macht over Denemarken en Noorwegen had, kon ze haar ogen richten op Zweden, waar de adel in opstand kwam tegen de impopulaire koning Albrecht van Mecklenburg. Op een conferentie in Dalaborg in 1388 gaven de Zweden Margaretha de soevereiniteit in handen, en toen Albrecht in februari 1389 gevangengenomen werd, was Margaretha de koningin van de drie Scandinavische koninkrijken.

Op 13 juni 1397 werd op Kalmar slott te Kalmar een akte ondertekend door de drie koninkrijken, dat ze tezamen Erik van Pommeren (een achterneef van Margaretha) als koning zouden aanvaarden wanneer hij meerderjarig zou worden. Margaretha was als vrouw namelijk niet gemachtigd officieel koning(in) te zijn. De Unie van Kalmar was met deze akte ontstaan. Toen Erik meerderjarig werd, werd hij ook door de drie landen erkend als hun koning, maar Margaretha hield nog steeds de touwtjes in handen.

Margaretha stierf onverwacht op haar schip in Flensburg. Ze werd begraven in de kathedraal van Roskilde. Ze was de dertiende en laatste monarch van het Huis Waldemar (vanaf Waldemar I in 1157) die over Denemarken regeerde.

Zie de categorie Margaret I of Denmark van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.