Leidsche Vertaling
De Leidse Vertaling (waarnaar soms nog verwezen wordt in de oude spelling Leidsche Vertaling) is een Bijbelvertaling uit het begin van de 20e eeuw, die grotendeels door professoren van de Leidse Universiteit tot stand is gebracht. Men volgde het formeel-equivalente vertaalprincipe.
Leidse Vertaling
| ||||
| Oorspronkelijke titel | Leidsche Vertaling | |||
| Vertaler | Abraham Kuenen, I. Hooykaas, W.H. Kosters en H. Oort | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Uitgegeven | 1912 | |||
| ||||
Vanaf 1899 werd het Oude Testament vertaald (gereed in 1900/1901). In 1912 verscheen het Nieuwe Testament in de Leidse Vertaling. De tekstuele basis ervan was het Novum Testamentum Graece en de Griekse tekst van Tischendorf.
De definitieve uitgave kwam in 1914 op de markt, en vertegenwoordigde een radicale breuk met de tekst van de Statenvertaling. De vertalers, Abraham Kuenen, I. Hooykaas, W. H. Kosters en H. Oort, behoorden allen tot de vrijzinnige richting, en beoogden een begrijpelijke vertaling die beantwoordde aan de eisen van de kritische Bijbelwetenschap.
Behoudende protestanten ontvingen de Leidse Vertaling slechts met beperkt enthousiasme.
Dit was de eerste Nederlandse Bijbelvertaling die Jahwe gebruikte om het tetragrammaton weer te geven.
Externe link
- Meerdere Bijbelvertalingen naast elkaar
- Leidse Vertaling samen met de Staten- en de Lutherse Vertaling
| Nederlandse Bijbelvertalingen | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|