Land van Beveren

Tijdens de invallen van de Noormannen in de negende eeuw kregen de plaatselijke vazallen van de graaf van Vlaanderen opdracht om de streek langs de Schelde te verdedigen. Uit deze vazallen zijn de heren van Beveren uit de Heren van Amstel voortgekomen. Diderik, broer van Egbert van Amstel (1105-1172) huwde Anna, dochter van Boudewijn, Heer van het Land van Aalst en Waas, die hem het Land van Beveren bij het huwelijk aanbracht. Hij en zijn opvolgers noemden zich daarna "Heren van Beveren".[1] Het oudste document waarin "het land van Beveren" vermeld wordt, dateert van 965. Het Land van Beveren was veel groter dan het huidige Beveren. Het land omvatte naast Beveren ook Doel, Kallo, Kieldrecht en Verrebroek, samen met belangrijke gedeelten van Haasdonk, Melsele, Meerdonk, Vrasene en Zwijndrecht. Ook had de "Heer van Beveren" zeggenschap over gebieden, die in het toenmalige Land van Waas gelegen waren. Het ging over gronden in het centrum van Sint-Niklaas, in het centrum van Lokeren, in Sombeke (Waasmunster) en in Belsele.

Hoewel de heren van Beveren als vazallen van de graaf van Vlaanderen ontstaan waren, konden ze lange tijd een zelfstandige koers varen. Daaraan kwam in 1334 een einde toen Jan van Beveren (tevens bisschop van Potenza) de heerlijkheid Beveren verkocht aan Lodewijk II van Nevers, graaf van Vlaanderen. Beveren bleef wel lange tijd bestuurlijk een aparte entiteit, met onder meer eigen maten en gewichten.

• Van Beveren (geslacht)