Vazal
Een vazal is een getrouwe van een koning, hoge edele of geestelijke in de middeleeuwen. Wanneer hij beleend wordt door zijn overste is hij een leenman. Dit gebruik begon onder de Karolingische koningen. Deze hoopten met de belening een groep loyale edelen tot hun beschikking te hebben.
| Beluister | (info) |
Een vazal gaf zijn vrije status en bezit op aan een leenheer die hem in ruil veiligheid en werk (eventueel een ambt op zijn landgoed) aanbood. De vazal verplichtte zich tot het vervullen van herendienst, en de afdracht van een deel van de oogst als hij boer was op het leen.
Herkomst
Het woord vazal is ontleend aan Oudfrans vassal, dat stamt uit Gallisch vassos ‘dienaar’; verwant zijn Oudiers foss ‘dienaar’, Welsh gwas ‘jongeman, dienaar’ en Bretons gwaz ‘man, echtgenoot’.