Kjeld Nuis
Kjeld Nuis (Leiden, 10 november 1989) is een Nederlandse langebaanschaatser, gespecialiseerd in de korte en middellange afstanden (500, 1000 en 1500 meter).
Kjeld Nuis | ||||
Kjeld Nuis (DWDD, 2018) | ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 10 november 1989 | |||
Geboorteplaats | Leiden | |||
Geboorteland | ||||
Lengte | 186 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Specialisatie(s) | 1000 en 1500 meter | |||
Trainer/coach | Jac Orie | |||
Actieve jaren | 2007-heden | |||
Medailles | ||||
|
Biografie
Nuis begon met schaatsen bij de IJVL, hij schaatste enige tijd bij de gewestelijke selectie van Zuid-Holland en maakte in het seizoen 2008/2009 deel uit van Jong Oranje. Sinds seizoen 2009/2010 rijdt hij voor het team van coach Jac Orie (Lotto-Jumbo, voorheen BrandLoyalty en Control).
Nuis behaalde z'n eerste grote succes tijdens de wereldbekerfinale van 2010 in Heerenveen, hij won een bronzen medaille op de 1500 meter.
In de aanloop naar de NK afstanden 2011 werd Nuis als kanshebber gezien, maar hij moest zich afmelden vanwege een blessure aan een buikspier.[1] Na een diskwalificatie op het NK sprint plaatste hij zich via een skate-off voor het WK sprint,[2] waar hij vijfde werd. Op het WK Afstanden in Inzell behaalde hij verrassend de zilveren medaille op de 1000 meter, achter Shani Davis.
Het schaatsseizoen 2011/2012 was een prima seizoen voor Nuis, met verschillende podiumplaatsen tijdens wereldbekerwedstrijden op zowel de 1000 als de 1500 meter. Dit constante goede presteren leverde hem aan het einde van het seizoen de allereerste Grand World Cup op (voor het klassement over alle afstanden), en een tweede en een derde plaats in de Worldcup-eindklassementen van resp. de 1500 en de 1000 meter. Tijdens de WK Afstanden in Heerenveen wist Nuis zijn tweede plaats van het jaar ervoor te prolongeren, ditmaal achter ploeggenoot Stefan Groothuis.
In het seizoen 2012/13 veroverde Nuis voor 't eerst nationale titels, op de 1000 en 1500 meter. Op de 1000 meter won hij dat seizoen bovendien het eindklassement van de wereldbeker, terwijl hij in oktober 2013 zijn nationale afstandstitel prolongeerde. In december van dat jaar greep hij echter naast kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2014, waardoor hij zijn 'grote droom' om daar goud te halen op de lange baan moest schuiven.
Bij de NK Afstanden wist Nuis begin november 2014 voor de derde maal op rij de Nederlandse titel op de 1000 meter te veroveren. Op de 1500 meter werd hij vierde, maar bemachtigde hiermee wel een wereldbekerticket.[3] Hij kende hierop een sterk seizoen op met name de 1000 meter: Nuis eindigde bij 6 van de 7 wereldbeker wedstrijden op het podium en won brons op het WK Afstanden in Thialf.
In het seizoen 2015/2016 werd Nuis Nederlands kampioen op de 1000 en 1500 meter. Op de WK Afstanden won Nuis zilver op de 1500 meter en brons op de 1000 meter. Op de WK Sprint won Nuis het zilver, het was zijn eerste podiumplaats op het WK Sprint. Nuis behaalde op de 1000 meter bij alle wereldbekerwedstrijden een podiumplaats, waardoor hij aan het einde van het seizoen de winnaar van het Wereldbekerklassement op die afstand werd. Nuis behaalde in het klassement op de 1500 meter een tweede plaats en dankzij deze twee podiumplaatsen werd hij voor de tweede keer de eindwinnaar van de Grand World Cup.
Op 7 januari 2017 won Nuis zilver op het Europees kampioenschap sprint in Thialf. Hiermee plaatste hij zich rechtstreeks voor de Wereldkampioenschappen schaatsen in PyeongChang. Daar won hij een maand later goud op zowel de 1000 meter als de 1500 meter. Een jaar later won hij in diezelfde stad het Olympisch goud op dezelfde afstanden.
Op 19 december 2018 werd Nuis uitgeroepen tot Nederlands Sportman van het Jaar 2018 op het NOC NSF Sportgala. Nog geen maand later kreeg hij een waarschuwing van de schaatsbond KNSB wegens wangedrag richting een scheidsrechter.[4][5] Nuis was het oneens met zijn diskwalificatie tijdens het EK Sprint in Collalbo en was daarom verhaal gaan halen bij de scheidsrechter.
Bij de wereldbekerfinale in maart 2019 op de snelle Utah Olympic Oval in Salt Lake City verbeterde Nuis twee wereldrecords, op de 1000 en 1500 meter.
Persoonlijk
Van 2014 tot eind 2018 had Nuis een relatie met Miss Nederland World 2011 Jill Lauren de Robles. Ze hebben een zoon.
Records
Persoonlijke records
Afstand | Tijd | Datum | Baan |
---|---|---|---|
500 meter | 34,79 | 13 november 2015 | |
1000 meter | 9 maart 2019 | ||
1500 meter | 10 maart 2019 | ||
3000 meter | 3.46,18 | 11 oktober 2014 | |
5000 meter | 7.21,30 | 2 februari 2008 |
Wereldrecords laaglandbaan (officieus)
Nr. | Afstand | Tijd | Datum | Baan |
---|---|---|---|---|
1. | 1000 meter | 1.08,25 | 2 november 2014 | |
2. | 1000 meter | 1.07,64 | 29 december 2017 | |
2. | 1500 meter | 1.43,00 | 08 maart 2020 |
= huidig wereldrecord |
Resultaten
Seizoen | NK Afstanden |
NK Sprint |
EK Sprint | WK Sprint |
WK Afstanden |
Olympische Spelen |
Wereldbeker |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2009-2010 | 11e 1000 m 6e 1500 m | 5e (11e, 4e, 4e, 4e) | 51e 1000 m 10e 1500 m | ||||
2010-2011 | DQ (5e, DQ, 7e, -) | 5e (8e, 5e, 17e, 4e) | 19e 1000 m 20e 1500 m | ||||
2011-2012 | 7e 500 m | 23e (24e, | 8e 1500 m | ||||
2012-2013 | 5e 500 m | 6e (6e, 7e, | 4e 1000 m 10e 1500 m | 20e 500 m 11e 1500 m | |||
2013-2014 | 5e 500 m | (6e, | 6e (18e, | 39e 500 m 10e 1500 m | |||
2014-2015 | 11e 500 m 4e 1500 m | 4e (9e, | 9e 1500 m | ||||
2015-2016 | (14e, | 27e 500 m | |||||
2016-2017 | 4e 500 m | (9e, | (18e, | 40e 500 m | |||
2017-2018 | 7e 500 m 6e 1500 m | (12e, | 35e 500 m 15e 1500 m | ||||
2018-2019 | 4e 500 m | DQ ( | (9e, | 5e 1500 m | |||
2019-2020 | 7e (15e, 4e, 12e, |
Wereldbekerwedstrijden[6]
Seizoen | 500 m | 1000 m | 1500 m |
---|---|---|---|
2009/2010 | -, -, -, 7e(b), -, - | -, -, 1e(b), 13e, 19e, | |
2010/2011 | -, -, -, -, 1e(b), 5e | -, -, -, 9e, 1e(b), - | |
2011/2012 | 4e, 5e, | ||
2012/2013 | 15e, 8e, -, - , 14e, 18e, 2e(b), -, 14e, 14e, 12e, - | 9e, 8e, -, -, -, 4e | |
2013/2014 | 20e, 17e, 18e, -, -, -, -, -, -, -, -, - | ||
2014/2015 | |||
2015/2016 | 13e, -, -, 6e(b), - 3e(b), -, -, -, 2e(b) | 4e, | |
2016/2017 | -, 1e(b), Dq, -, -, - | 1e(b), | |
2017/2018 | -, -, -, -, -, -, -, 1e(b), -, -, - | 7e, 4e, | -, -, |
- - = geen deelname
- (b) = B-divisie
Medaillespiegel
Kampioenschap | Goud |
Zilver |
Brons |
---|---|---|---|
NK Afstanden | 6 | 4 | 1 |
NK Sprint klassement | 1 | 0 | 1 |
NK Sprint afstanden | 1 | 3 | 2 |
WK Sprint klassement | 0 | 2 | 1 |
WK Sprint afstanden | 0 | 0 | 1 |
WK Afstanden | 2 | 3 | 2 |
Olympische Spelen | 2 | 0 | 0 |
Wereldbeker 1000 m | 9 | 12 | 8 |
Wereldbeker 1500 m | 4 | 6 | 5 |
Wereldbeker klassement | 4 | 3 | 3 |
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie Kjeld Nuis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Olympisch kampioen | ||
---|---|---|
1976: Peter Mueller · 1980: Eric Heiden · 1984: Gaétan Boucher · 1988: Nikolaj Goeljajev · 1992: Olaf Zinke · 1994: Dan Jansen · 1998: Ids Postma · 2002: Gerard van Velde · 2006: Shani Davis · 2010: Shani Davis · 2014: Stefan Groothuis · 2018: Kjeld Nuis 1924: Clas Thunberg · 1928: Clas Thunberg · 1932: Jack Shea · 1936: Charles Mathiesen · 1948: Sverre Farstad · 1952: Hjalmar Andersen · 1956: Jevgeni Grisjin/Joeri Michajlov · 1960: Jevgeni Grisjin/Roald Aas · 1964: Ants Antson · 1968: Kees Verkerk · 1972: Ard Schenk · 1976: Jan Egil Storholt · 1980: Eric Heiden · 1984: Gaétan Boucher · 1988: André Hoffmann · 1992: Johann Olav Koss · 1994: Johann Olav Koss · 1998: Ådne Søndrål · 2002: Derek Parra · 2006: Enrico Fabris · 2010: Mark Tuitert · 2014: Zbigniew Bródka · 2018: Kjeld Nuis |
Nederlandse schaatsploegen | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Carlijn Achtereekte · Joy Beune · Chris Huizinga · Antoinette de Jong · Sven Kramer · Thomas Krol · Kjeld Nuis · Hein Otterspeer · Patrick Roest · Jan Smeekens · Douwe de Vries Coaches: Sicco Janmaat · Ben Jongejan · Jac Orie |