Kenny Dalglish

In 1967 tekende Dalglish een contract bij Celtic, de aartsrivaal van de Rangers. In het eerste seizoen werd hij verhuurd aan Cumbernauld United, waar hij 37 keer scoorde. Zijn debuut in het eerste van Celtic was op 25 september 1968. In de eerste jaren bij Celtic had Dalglish geen vaste basisplaats. Dat veranderde op 14 mei 1971: in een benefietwedstrijd tegen Kilmarnock scoorde Dalglish zes van de zeven doelpunten. In het seizoen '72-'73 was Dalglish topscorer voor Celtic met 41 doelpunten. Op 10 augustus 1977, na 269 wedstrijden en 167 doelpunten, verruilde Dalglish Celtic voor Liverpool. Met Celtic werd Dalglish driemaal kampioen van de Schotse eerste divisie en eenmaal kampioen van de Premier League. Hij won vier keer de Scottish Cup en eenmaal de Scottish League Cup.

Drie dagen na de overstap maakte Dalglish zijn debuut in de Charity Shield wedstrijd tegen Manchester United. Zijn eerste jaar bij Liverpool sloot hij af met 31 doelpunten uit 62 wedstrijden. Zijn belangrijkste doelpunten van dat jaar was de winnende treffer in de finale van de Europacup tegen Club Brugge.

In 1985 kreeg Dalglish de dubbelrol van speler-trainer. Gedurende de komende jaren stelde hij zichzelf steeds minder op. Zijn laatste wedstrijd als speler was op 1 mei 1990, toen hij als inmiddels 38-jarige invaller twintig minuten meespeelde.

In totaal heeft Dalglish 501 maal het Liverpoolshirt gedragen en scoorde hij 169 maal voor dit team. Met Liverpool won hij driemaal de Europacup, een keer de Europese Super Cup, vijfmaal de Charity Shield, vier keer de League Cup en eenmaal de FA Cup. Tevens werd Liverpool met Dalglish vijfmaal kampioen van Engeland.

Kenny Dalglish' interlandcarrière begon op 10 november 1971 toen hij mocht invallen in de EK'72-kwalificatiewedstrijd tegen België. Mede dankzij zijn doelpunten kwalificeerde Schotland zich voor het WK'74. Ondanks het feit dat het team ongeslagen bleef, werd het toch in de groepsfase uitgeschakeld. Het elftal speelde ook mee bij het WK'78. Ondanks een doelpunten tegen Oranje bleef het team wederom op doelsaldo steken in de groepsfase. Vier jaar later, bij het WK'82, scoorde Dalglish weer en werd het team opnieuw op doelsaldo uitgeschakeld.

Na het Heizeldrama op 29 mei 1985 stapte Liverpooltrainer Joe Fagan op en nam Dalglish de taken over. Dat seizoen behaalde het team de "dubbel" door zowel de League Championship als de FA Cup te winnen. Het daaropvolgende seizoen bleef zonder prijzen. In de seizoenen 1987-88 en 1989-90 werd het team wederom kampioen van Engeland. Op 21 februari 1991 stapte Dalglish om gezondheidsredenen op als trainer van Liverpool. Voor Liverpool coachte Dalglish 297 wedstrijden, waarvan er 180 (61%) gewonnen werden.

In oktober 1991 tekende Dalglish bij Blackburn Rovers. Onder zijn leiding promoveerde de club naar de Premier League, om de jaren erna als vierde en tweede te eindigen. In het seizoen 1994-95 werden Rovers op de laatste speeldag kampioen van Engeland, nadat directe concurrent Manchester United op de slotdag op 1-1 bleef steken tegen West Ham United. Dalglish schaarde zich daardoor in het selecte gezelschap oefenmeesters dat met twee clubs de titel veroverde. Herbert Chapman (Huddersfield en Arsenal) en Brian Clough (Derby County en Nottingham Forest) gingen hem voor. Van 1995 tot 1997 was Dalglish technisch directeur van Blackburn Rovers.

Op 14 januari 1997 werd Dalglish aangesteld als trainer van Newcastle United. In het eerste seizoen eindigde het team als tweede, en kreeg daarmee een plaats in de UEFA Champions League. De seizoenen erna vielen de resultaten echter tegen, en na 20 maanden werd Dalglish vervangen door Ruud Gullit.

In juni 1999 ging Dalglish terug naar Celtic, waar hij technisch directeur werd. Toen hoofdtrainer John Barnes in februari 2000 ontslagen werd, nam Dalglish zijn taken waar. Nadat een definitieve vervanging voor Barnes geregeld was, trok Dalglish zich terug bij Celtic. Voor Blackburn Rovers heeft Dalglish 195 wedstrijden (winstpercentage 52%) gecoacht, voor Newcastle United 78 (38%) en voor Celtic 18 (56%). Dalglish is viermaal verkozen tot Coach van het jaar.

Spandoek met oud-Liverpooltrainers Bill Shankly, Bob Paisley, Joe Fagan, Kenny Dalglish en Rafael Benítez tijdens het Europa League-duel tegen SC Braga

Op 8 januari 2011 werd Dalglish opnieuw aangesteld als hoofdcoach van Liverpool. Hij volgde er de ontslagen Roy Hodgson tot het eind van het seizoen op. In zijn eerste wedstrijd verloor Liverpool met 1-0 van Manchester United in de FA Cup. In dat seizoen eindigde Liverpool op de achtste plaats, waardoor Europees voetbal werd misgelopen. De League Cup was al verloren voordat Dalglish kwam. In het eerste volledige seizoen onder Dalglish ging het aanvankelijk beter, maar Liverpool werd uiteindelijk weer achtste. Dit zou aanvankelijk geen Europees voetbal opleveren, maar Liverpool wist onder leiding van Dalglish de League Cup te winnen, door in een zinderende finale Cardiff City te verslaan na strafschoppen (2-2 reguliere speeltijd). Dirk Kuyt scoorde de 2-1 voor Liverpool in die finale. In de FA Cup werd ook goed gepresteerd. De club bereikte de finale, maar het verloor die met 2-1 van Chelsea FC. Ondanks winst van de League Cup besloten Liverpool en Dalglish in mei 2013 , na afloop van de competitie, uit elkaar te gaan. De redenen was dat Liverpool onder leiding van de Schot twee keer achtste werd in de competitie.

Premier League (3x)

1985/86, 1987/88 en 1989/90

FA Cup (2x)

1986 en 1989

League Cup (1x)

2012

Community Shield (4x)

1986, 1988, 1989 en 1990

Premier League (1x)

1994/95

Indirecte promotie naar de Premier League na winst van de Football League Championship Play-Off 1x)

1991/92

Scottish League Cup (1x)

2000