Kasteel Amerongen

De geschiedenis van Kasteel Amerongen begint officieel in 1286. Op 20 juli van dat jaar verklaart Floris V van Holland dat Henric en Diederic Borre van Amerongen zijn mannen van leen zijn geworden van den "Huyse dat si doen timmeren". Het kasteel werd in die vroege jaren meerdere malen verwoest en weer herbouwd. In 1557 wordt het huis verkocht aan Goert van Reede van Saesveld. Hij trouwde met Geertruid van Nijenrode, die erfdochter van het nabijgelegen "Zuylestein" was . De eerste kaart waarop Kasteel Amerongen is afgebeeld dateert uit 1597, het jaar waarin het huis werd erkend als ridderhofstad. Frederik van Reede erft het huis van zijn vader en laat het op zijn beurt na aan zijn zoon Goert. Met Goerts zoon Godard Adriaan van Reede, die het huis in 1641 in bezit krijgt, breekt er voor het huis een nieuwe tijd aan.

Godard Adriaan van Reede was bekend als prominente vertegenwoordiger van de Nederlanden in het buitenland. Samen met zijn vrouw Margaretha Turnor verfraaide hij het huis. Tijdens het rampjaar vluchtte Margaretha tijdelijk naar Amsterdam terwijl Godard Adriaan in Berlijn verbleef bij de keurvorst van Brandenburg. In februari 1673 was het kasteel door de Franse troepen met takkenbossen in brand gestoken. Onder supervisie van Margaretha werd er na de verwoesting direct begonnen met de herbouw.

Margaretha Turnor

Het huidige Kasteel Amerongen is opgebouwd in de voor die tijd veel voorkomende Hollands-classicistische stijl. In 1680 was het huis gereed. Godard Adriaan van Reede overleed in 1691. Zijn zoon Godard van Reede-Ginckel volgde zijn vader op als heer van Amerongen. Hij trouwde met Philipotta van Raesfeld, erfdochter van Kasteel Middachten. Godard van Ginckel was een van de vertrouwelingen van Stadhouder Willem III. Hij was succesvol in het leger van de prins en behaalde in Ierland belangrijke overwinningen. Hij werd onderscheiden en verkreeg de titel Graaf van Athlone.

Na het huwelijk van Van Ginckels zoon Frederik Christiaan van Reede, tweede Graaf van Athlone, met Henriette van Nassau-Zuylestein, wordt het kasteel van binnen geheel naar de eisen van die tijd aangekleed. Een inventarislijst uit 1748 geeft een goed beeld weer van de smaak waarin het huis werd ingericht op het gebied van meubilair en luxe goederen als porselein, zilver en damast.

Wanneer in 1795 de Fransen de Nederlanden binnenvallen vertrekken de Oranjegezinde mannelijke leden van de familie samen met Willem V naar Engeland. Zij worden spoedig gevolgd door de vrouwelijke gezinsleden. Dit vertrek naar Engeland betekent voor Kasteel Amerongen een langdurige afwezigheid van de eigenaren. Het beheer komt in handen van de rentmeester.

De negende en laatste Graaf van Athlone woont op Kasteel Middachten, daarnaast is hij Heer van Amerongen. In 1844 overlijdt hij kinderloos. Kasteel Amerongen komt daarna via de vrouwelijke lijn in 1879 in bezit van Godard John George Charles, Graaf van Aldenburg Bentinck.

Godard graaf van Aldenburg Bentinck vestigt zich in 1879 op Kasteel Amerongen en brengt het opnieuw tot bloei. Hij huwt Auguste Wilhelmine Louise Adrienne Gravin van Bylandt, die hem vier zonen en een dochter schenkt. Kasteel Amerongen wordt volgens moderne methoden beheerd. De graaf steunt de bevolking van Amerongen door agrarische projecten op te zetten, Godard geeft de bekende architect dr P.J.Cuypers opdracht veranderingen in het huis aan te brengen.

Na het einde van de Eerste Wereldoorlog, vanaf 11 november 1918, verleent de graaf op verzoek van de toenmalige Commissaris van de Koningin, jonkheer Schelto van Citters, onderdak aan de Duitse Keizer Wilhelm II op Kasteel Amerongen. Hij blijft anderhalf jaar op Kasteel Amerongen en ondertekent hier zijn akte van abdicatie. In mei 1920 verhuist hij naar het nabijgelegen Huis Doorn. De met de ex-keizer naar Nederland meegereisde adjudant Sigurd von Ilsemann leert tijdens het verblijf op kasteel Amerongen de dochter van de graaf kennen en trouwde met haar in 1920. Na het overlijden van Wilhelm II in 1941 betrekt hij met zijn vrouw het kasteel.

Godard van Aldenburg Bentinck sterft in 1940 en laat Kasteel Amerongen en de tuinen na aan zijn kinderen. Zijn erfgenamen bezitten het tot 1976 als onverdeelde boedel en verkopen in 1977 het kasteel, interieur en de tuinen aan de Stichting Utrechtse Kastelen die het op 6 maart 1982 overdraagt aan de Stichting Kasteel Amerongen.