Johan Willem Frisokazerne (Ede)

De Johan Willem Frisokazerne of JWF-kazerne is een voormalige infanteriekazerne in de Gelderse plaats Ede. Sinds 2014 is hier Akoesticum gevestigd; een landelijk oefencentrum voor de podiumkunsten.

Akoesticum in de voormalige kazerne (2015)
De voorgevel van de Johan Willem Frisokazerne in 1995

De Kazerne maakte tot eind 2010 deel uit van het kazernecomplex Prins Mauritskazerne, waartoe ook de Van Essenkazerne, Mauritskazerne, Arthur Koolkazerne en P.L. Bergansiuskazerne behoorden. Het is een gebouw in neorenaissance-stijl. Architect is waarschijnlijk kapitein eerstaanwezend ingenieur van Stolk. De kazerne is van het zogenaamde lineaire type met achtervleugels. Het gebouw is sinds 2005 een rijksmonument.[1]

Geschiedenis

Ede werd begin 1900 aangewezen als garnizoensplaats vanwege de beschikbare oefenterreinen en de beschikbare bouwgrond. In 1906 werden als eerste twee naast elkaar gelegen infanteriekazernes gebouwd, die aangeduid werden als Infanteriekazerne 1 (de latere Mauritskazerne) en Infanteriekazerne 2 (de latere Johan Willem Frisokazerne). Het eerste onderdeel dat in kazerne 2 werd gelegerd was het 11e Regiment Infanterie. (Vanaf 1913 omgenummerd naar 22 RI) Tijdens de mobilisatie voor de Eerste Wereldoorlog kwamen er uit heel Nederland militairen naar Ede. Achter de kazerne werd een groot tentenkamp aangelegd om alle manschappen te herbergen.

In 1934 kreeg de kazerne de naam Johan Willem Frisokazerne, genoemd naar stadhouder en generaal Johan Willem Friso van Nassau-Dietz (1687-1711).

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog vocht het 22 RI bij de Grebbelinie. Na de capitulatie betrokken de Duitsers de kazerne en gaven hem (samen met de Mauritskazerne) de naam Kommodore Bonte Kaserne. Het werd vreemd genoeg een onderkomen voor de Kriegsmarine. Tijdens de Slag om Arnhem in 1944 werd het complex gebombardeerd en trok het grootste gedeelte van de Duitse troepen richting Arnhem om deel te nemen aan de gevechten. Op 17 april 1945 werd Ede bevrijd en vervolgens werd de kazerne ingericht als interneringskamp voor NSB'ers.

In de jaren 50 werd op de JWF-kazerne het Regiment Veld Artillerie van Essen opgericht en vrij snel hierna volgde de Lucht Afweer School (LuAS) die gebruik maakte van de Mauritskazerne en de JWF-kazerne. Later werd op de kazerne de zogenaamde Stingerbol gebouwd. Dit was een simulator om te oefenen met het Stinger raketsysteem. Daarnaast werd ook gebruikgemaakt van PRTL's en 40L70G luchtdoelkanonnen.

In 1983 werd de JWF-kazerne met vier andere kazernes samengevoegd tot het Kazernecomplex Ede-West, dat in 1994 de naam Prins Mauritskazerne kreeg.

In 2004 verhuisde de luchtdoelartillerie naar De Peel. In de kazerne is geruime tijd het Luchtdoelartilleriemuseum gevestigd geweest. Dit is verhuisd naar Vliegbasis De Peel.

Herbestemming

Op 1 januari 2011 heeft Defensie de kazernes overgedragen aan de gemeente Ede. Het terrein is opgenomen in het woningbouwproject "Veluwse Poort". Een aantal gebouwen van de kazerne is aangemerkt als rijksmonument. Deze gebouwen zullen een prominente plaats krijgen in de nieuwe wijk, waarbij ze een herinnering vormen aan het militaire verleden van Ede.

Akoesticum

Sinds 1 oktober 2014 is Akoesticum gevestigd in de Frisokazerne.[2] Dit is een landelijk oefencentrum voor de podiumkunsten. Musici, acteurs en dansers kunnen in dit centrum oefenen en overnachten. Het gebouw is door Architect Hans Sluijmer geschikt gemaakt voor de nieuwe bestemming.[3]

Zie de categorie Johan Willem Frisokazerne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.