Johan Demol

Demol begon zijn carrière in 1976 als lid van de Rijkswacht. In het jaar 1979 is Demol lid geweest van een politiek geïnspireerde organisatie genaamd Front de la Jeunesse. Nooit heeft hij daar enig leidinggevende of bestuurlijke functie uitgeoefend. In tegenstelling tot wat soms beweerd wordt is deze organisatie nooit een privé-militie geweest zoals gesteld in het Arrest van het Hof van Beroep van Brussel van 27 januari 1982. In 1981 werd hij aspirant-officier bij de politie van Brussel en in 1982 adjunct-commissaris. Door zelfstudie werd hij in 1992 licenciaat (vandaag master) rechten. In februari 1994 werd hij commissaris benoemd in de gemeente Schaarbeek en in september van hetzelfde jaar hoofdcommissaris.

Hij werd opgemerkt door zijn compromisloze aanpak van de criminaliteit. dit werd hem niet in dank afgenomen en in 1996 en nog eens in 1997 werd er een ganse hetze georganiseerd rond zijn gewezen lidmaatschap van het Front de la Jeunesse, wat hij in eerste instantie weigerde toe te geven. Na het publiceren van zijn lidkaart, repliceerde Demol met een persconferentie waarbij hij aan het licht van documenten de banden aantoonde tussen de Brusselse magistratuur en de Italiaanse maffia. In een tweede persconferentie toonde hij de banden tussen de journalisten die kwaad over hem schreven en de Staatsveiligheid.

Na die persconferenties werd hij, begin 1998, ambtshalve ontslagen om als ambtenaar zijn voorbehouds - en discretieplicht te hebben geschonden. Over zijn aantijgingen werd nooit enig onderzoek gevoerd. Later werd ook nog in de schoot van het beruchte comite P, dienst belast met de controle op de politiediensten, een parallel dossier over hem gevonden.

Onmiddellijk daarna ging hij de politiek in voor het Vlaams Blok, hij trok in 1999 de lijst voor de Brusselse Hoofdstedelijke Raad. Het VB verdubbelde zijn zetelaantal. Op 6 juli 1999 legde hij als een van de zes eerst verkozenen van de Nederlandse taalgroep van de Brusselse Hoofdstedelijke Raad ook de eed af in het Vlaams Parlement. Hij bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot juni 2004. In 2004 was hij opnieuw kandidaat voor de Brusselse Hoofdstedelijke Raad, en hij werd weer verkozen. De verwachte doorbraak voor het Vlaams Belang kwam er echter niet. In 2005 kwam hij opnieuw in opspraak door de vakbonden aan te vallen en kritiek te geven op het ontwikkelingshulpbeleid.[5] Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 ging het VB in Schaarbeek zelfs achteruit. In 2008 kwam Demol in het nieuws doordat hij zijn steun gaf aan het anti-drugsprogramma van Scientology.[6].

Eind juni 2009 verklaarde Demol dat hij uit het partijbestuur van het VB stapte[7], terzelfder tijd verliet hij ook de gemeenteraad van Schaarbeek.[8][9] Ook deelde hij in een interview aan Humo mee dat de partij geen toekomst meer heeft.[10]. Eind april 2010 nam hij samen met een ander Brussels parlementslid van het Vlaams Belang, Greet Van Linter, ontslag uit het Vlaams Belang.[11] Zij zetelden tot aan de verkiezingen van 2014 in het parlement als onafhankelijken onder de naam Vlaamse Democraten.

Na zijn politieke loopbaan werd hij zaakvoerder van een delicatessenzaak.

	Vlaams Belang (VB)
Partijvoorzitters: Karel Dillen · Frank Vanhecke · Bruno Valkeniers · Gerolf Annemans · Tom Van Grieken Fractievoorzitters: Kamer: Barbara Pas · Senaat: Guy D'haeseleer · Vlaams Parlement: Chris Janssens · Brussels Hoofdstedelijk Parlement: Dominiek Lootens-Stael Voorgangers: Vlaams Nationale Partij · Vlaamse Volkspartij · Vlaams Blok (1978-2004) Verwante organisaties: Vlaamse Militanten Orde (VMO) · Vlaamse Volksbeweging (VVB) · Taal Aktie Komitee (TAK) · Voorpost Verwante jongerenorganisaties: Vlaams Belang Jongeren · Nationalistische Studentenvereniging (NSV) · Nationalistisch JongStudentenVerbond (NJSV) · Vlaamse Jongeren Mechelen (VJM) Gerelateerde onderwerpen: Partijprogramma · 70-puntenplan · Cordon sanitaire · Racismeklacht