Green Day

In 1986 richtten de twee vrienden Billie Joe Armstrong en Mike Dirnt, toentertijd 14 jaar oud, een band op onder de naam Sweet Children.[1] Het eerste live-optreden vond plaats op 17 oktober 1987, in Rod's Hickory Pit in Vallejo, Californië. Armstrongs moeder werkte daar. In 1988 begonnen Armstrong en Dirnt met Sean Hughes en voormalig Isocracy-drummer John Kiffmeyer, ook bekend als Al Sobrante, te werken. Kiffmeyer was de drummer en de manager van de band, hij regelde de boekingen voor optredens van de band en hielp een achterban opbouwen. Sean Hughes was de bassist van de band. Zoals in de dvd Punk's Not Dead door Armstrong geciteerd wordt, was Operation Ivy een grote invloed van de band, en de groep die de twee had geïnspireerd om een band te vormen.

Nadat Hughes uit Sweet Children was gestapt in 1988, zag Larry Livermore, eigenaar van Lookout! Records, de band spelen in een show en hij bood hen een platencontract aan. In 1989 nam de band hun eerste ep op, genaamd 1,000 Hours. Voordat 1,000 Hours uitkwam, veranderde de band de naam naar Green Day, om verwarring met een andere lokale band, genaamd Sweet Baby, te voorkomen.

Lookout! Records bracht ook het eerste studioalbum van Green Day uit, genaamd 39/Smooth, begin 1990. Green Day zou later dat jaar nog twee ep's uitbrengen, Slappy en Sweet Children, die oudere nummers bevatten die de band had opgenomen voor het platenlabel Skene! Records, en opnieuw hadden opgenomen. In 1991 werd 1,039/Smoothed out slappy hours uitgebracht, dat de nummers van alle voorgaande ep's en van het album bevatten. In het najaar van 1990, vlak na de eerste landelijke tournee van de band, ging Sobrante studeren. De drummer van The Lookouts, Tré Cool, zou zijn plaats als drummer tijdelijk innemen. Echter, wanneer het duidelijk werd dat Sobrante niet van plan was zich fulltime op de band te richten, werd de plaats van Cool permanent. De band toerde het grootste deel van 1992 en 1993, en speelde een aantal concerten in Europa. Het tweede album Kerplunk verkocht 50.000 exemplaren in de Verenigde Staten.

Het succes van Kerplunk leidde tot een groot aantal bekende platenlabels die geïnteresseerd raakten in Green Day, en de band verliet uiteindelijk Lookout! Records op vriendschappelijke wijze en tekende een contract bij Reprise Records. Ze kwamen bij dit label door producer Rob Cavallo, wiens werk hun aandacht trok. De groep was zeer te spreken over zijn werk met de Californische band The Muffs, en later hebben ze gezegd dat Cavallo "de enige was waar wij echt mee konden praten". Voor veel fans was dit het punt waarop gedacht werd dat Green Day te commercieel zou worden. Terugkijkend op deze periode heeft Armstrong aan Spin Magazine verteld: "Ik kon niet terug naar de punk-scene, wanneer we het grootste succes ter wereld waren, of de grootste blunder ... Het enige dat ik kon doen was op mijn fiets stappen en vooruit kijken." Na het contract met Reprise Records getekend te hebben, begon Green Day te werken aan hun eerste A-labelalbum, Dookie.

Dookie is in drie weken opgenomen, en is uitgekomen in februari 1994. Het werd een commercieel succes, geholpen door het veelvuldige spelen van de video's van Longview, Basket case en When I come around op MTV. Elke van deze nummers bereikten nummer 1 in de Amerikaanse Modern Rock Tracks-lijst. Dat jaar deed Green Day een landelijke tournee met de band Pansy Division als openingsact. Op 9 september 1994, tijdens een optreden bij Hatch Memorial Shell in Boston, braken rellen uit tijdens de set van de band (die daardoor werd verkort tot 7 nummers). Bij de rellen raakten 100 mensen gewond en werden 45 mensen gearresteerd. De band trad ook op bij het Lollapaloozafestival en Woodstock '94, waar ze tot ongenoegen van velen een moddergevecht startten. Tijdens het concert herkende een beveiliger Mike Dirnt niet. Hij dacht dat het een fan was die binnengedrongen was en heeft een aantal van zijn tanden eruit geslagen. Doordat Woodstock '94 door miljoenen mensen op televisie werd bekeken, werd het succes van en de erkenning voor Green Day steeds groter. Dit heeft geleid dat het album uiteindelijk een diamanten status kreeg. In 1995 won Dookie de Grammy Award voor Beste Alternatieve Album en de band was genomineerd voor negen MTV Video Music Awards.

In 1995 werd een single voor de Angus soundtrack uitgebracht, getiteld J.A.R.. De single debuteerde op nummer één op de Billboard Modern Rock Tracks-lijst. Het nummer werd gevolgd door de band haar vierde studioalbum, Insomniac, dat in de herfst van 1995 werd uitgebracht. Insomniac was een veel donkerdere en hardere plaat als antwoord op de nieuwe populariteit, vergeleken met het meer melodische Dookie. Het album ontving warme kritiek door critici. Het muziekblad Rolling Stone gaf het album 4 van de 5 sterren. Er werd gezegd dat "in punk wordt het goede werk uit zich en krijgt betekenis wanneer je het luistert zonder opoffering van iets van het elektrische directheid. Green Day is zo goed als dit kan zijn". De singles uitgebracht van Insomniac waren Geek stink breath, Stuck with me, Brain Stew / Jaded en Walking contradiction. Hoewel het album niet de verkoopscijfers van Dookie bereikte, verkocht het twee miljoen albums in Amerika. Daarbij kreeg het album verschillende nominaties voor Grammy's en American Music Awards. De Europese tournee die daarop volgde, werd afgezegd vanwege vermoeidheid.

Na een korte stop in 1996, begon Green Day in 1997 aan een nieuw album te werken. Vanaf het begin wist de band, net als producer Cavallo, dat het album een compleet nieuwe sound moest krijgen vergeleken met de afgelopen albums. Het resultaat was Nimrod, een experimentele afwijking van de bands standaard pop-punkwerk. Het nieuwe album werd uitgebracht in oktober 1997. Het brengt een variëteit aan muziekstijlen, van pop-punk, surf rock, en ska, tot een akoestische ballad. Nimrod kwam op nummer 10 op de Amerikaanse hitlijst binnen. Het succes van Good Riddance (Time of Your Life), bracht de band een MTV Video Award voor Beste Alternatieve Video, voor de video van het nummer. Deze liet mensen zien die grote veranderingen in hun leven hadden begaan terwijl Armstrong zijn akoestische gitaar bespeelt. Het nummer is ook gebruikt in de tweede "clip show" episode van Seinfield en in twee episodes van ER. De andere singles uitgebracht van Nimrod waren Nice guys finish last, Hitchin' a ride en Redundant. De band maakte een gastoptreden in een episode van King of the Hill, getiteld The man who shot Cane Skretteberg, dat uitgezonden werd in 1997. Eind 1997 en het grootste deel van 1998 werd er getoerd.

In 2000 bracht Green Day hun zesde studioalbum, genaamd Warning, uit. Deze was een stap verder in de stijl die ze hadden gebruikt op Nimrod. Om het album te promoten, nam de band deel aan de Warped Tour in 2000. De band had ook een eigen tournee voor het album in 2001. De reviews voor het album waren verschillend. Allmusic gaf het 4,5/5, waarbij gezegd werd: "Warning is op zich geen innovatief album, maar het is verschrikkelijk tevredenstellend". Rolling Stone was kritischer, met 3/5 sterren. Deze had als kritiek: "Warning... geeft de vraag: Wie wil nummers van geloof, hoop en sociaal commentaar luisteren van wat de snot-cores best verkopende band hoort te zijn?" Hoewel het de hit Minority gaf, en de kleinere hit Warning, waren sommige luisteraars het eens met de conclusie dat de band relevantie verloor, en dat de populariteit afnam. Terwijl alle Green Day-albums ervoor minstens dubbel platina hadden bereikt, kreeg Warning alleen goud.

Bij de California Music Awards won Green Day alle acht van de prijzen waarvoor ze waren genomineerd. De groep won de prijs voor Beste Album (Warning), Beste Punk Rock/Ska Album (Warning), Beste Groep, Beste Mannelijke Zanger, Beste Bassist, Beste Drummer, Beste Songwriter en Beste Artiest.

Het uitbrengen van twee verzamelalbums, International superhits! en Shenanigans, volgden op Warning. International Superhits! en de verzameling van muziekvideo's, International Supervideos!, verkochten goed, en kregen platina in de Verenigde Staten. Shenanigans bevatte een aantal B-kanten van de band, onder andere Espionage, dat in de film Austin Powers: The Spy Who Shagged Me zat en genomineerd werd voor een Grammy Award.

In het voorjaar van 2002 was Green Day het hoofdprogramma in de Pop Disaster Tour samen met blink-182. Ondanks dat ze het co-hoofdprogramma te zijn, speelde de band elke show voor blink-182, die in die tijd meer succes had. De tournee werd vastgelegd op de dvd Riding in Vans with Boys.

In de zomer van 2003 ging de band de studio in om nieuw materiaal te schrijven en op te nemen voor een nieuw album, dat de naam Cigarettes and Valentines zou krijgen. Nadat 20 nummers waren opgenomen, werden de master tapes gestolen van de studio door een tot nog toe onbekend iemand. In plaats van dat de gestolen nummers opnieuw werden opgenomen, werd besloten om het oude materiaal weg te doen en een heel nieuw project te starten. Dit omdat het materiaal niet representatief genoeg was voor de band haar beste werk. Het was in die tijd dat het bekend werd dat een band genaamd The Network een platencontract had getekend bij Armstrongs platenlabel Adeline Records. Na een mysterieuze uitgave van een album genaamd Money Money 2020, ging het gerucht dat The Network Green Day zelf zou zijn, doordat de bands eenzelfde soort sound hadden. Echter, de geruchten werden noch door de band, noch door Adeline Records, bevestigd. Het enige dat bekendgemaakt werd was een verklaring op de Adeline Records website, waarin een geschil tussen de twee bands werd behandeld.

Green Day ging samenwerken met Iggy Pop op twee tracks van zijn album Skull ring in november 2003. Op 1 februari 2004 werd een nieuw nummer, een cover van I fought the law, uitgebracht via iTunes.

Het in 2004 uitgebrachte album American Idiot debuteerde op nummer 1 in de Billboard Charts. Het was het eerste album van de band dat op nummer 1 kwam, deels door het succes van de gelijknamige single American idiot. Het album werd gelabeld als "punkrockopera", dat het verhaal volgt van de fictieve Jesus of Suburbia. American Idiot won in 2005 een Grammy Award voor Beste Rock Album en de band won 7 van de 8 MTV Music Awards waarvoor ze waren genomineerd.

Door 2005, toerde de band met bijna 150 concerten - de langste tournee in de geschiedenis van de band - waarbij Japan, Australië, Zuid-Amerika en Engeland werden bezocht. Tijdens het toeren voor American Idiot, werden twee concerten in de Milton Keynes National Bowl in Engeland gefilmd en opgenomen. Deze shows werden door de Kerrang! Magazine Poll als 'Beste Show op Aarde' verkozen. De opnames werden als live-cd en -dvd uitgebracht onder de naam Bullet in a bible op 15 november 2005. Deze cd/dvd bevat nummers van American Idiot en liedjes van vorige albums, behalve Kerplunk en 1,039/Smoothed Out Slappy Hours. De dvd bevat beelden van de band achter de schermen, en laat zien hoe de band zich voorbereid op een show. De laatste shows van de wereldtournee in 2005 waren in Sydney, Australië, en Melbourne, Australië, op respectievelijk 14 en 17 december. Op 10 januari 2006 werd de band verkozen tot beste groep en beloond met een People's Choice Award.

Green Day maakte op 1 augustus 2005 bekend dat de rechten van het materiaal voor Dookie, van Lookout! Records, nu uit handen van de platenmaatschappij waren na continue overtreding van de regels in verband met niet betaalde royalty's. Het materiaal dat uitgebracht was voor Dookie, werd niet meer gedrukt totdat het huidige label van de band, Reprise Records, het op 9 januari 2007 opnieuw in productie nam.

Green Day nam in 2006 samen met U2 het nummer The saints are coming op, een cover van de Schotse punkband The Skids. Dit nummer speelden ze op het nagedachtenis-concert voor de slachtoffers van de orkaan Katrina. Tevens was dit het inluiden van de heropening van het gerestaureerde Superdome te New Orleans. De opbrengsten van het nummer werden bestemd voor de slachtoffers van de orkaan.

Green Day nam deel in een aantal andere kleinere projecten na het succes van American Idiot. De groep bracht een album uit onder de naam Foxboro Hot Tubs, getiteld Stop Drop and Roll!!!. In 2008 gingen de Foxboro Hot Tubs op een minitournee om het album te promoten. Hierbij werden vooral kleinere clubs en cafés bezocht.

In een interview met Carson Daly vertelde Garbage-leadzanger Shirley Manson dat Butch Vig het nieuwe album van Green Day zou gaan produceren. De periode van 5 jaar tussen American Idiot en 21st Century Breakdown was de langste tussen twee albums in de carrière van Green Day. De band had gewerkt aan nieuw materiaal sinds januari 2006. In oktober 2007 had Armstrong 45 nummers geschreven, maar de band vertoonde geen tekenen van voortgang tot oktober 2008, toen er twee video's werden getoond van de band die in de studio was met producent Butch Vig. Het proces van het schrijven en opnemen, wat drie jaar en vier opnamestudio's in beslag nam, was uiteindelijk afgerond in april 2009.

21st Century Breakdown werd op 15 mei 2009 uitgebracht. Het album werd grotendeels positief ontvangen door critici, en kreeg een gemiddelde waardering tussen 3 en 4 van de 5 sterren. Na het uitbrengen kwam het album op nummer 1 in veertien landen, met een gouden of platina status in elk land. 21st Century Breakdown leverde Green Day de beste hitlijstnotering tot nu toe. De band startte met het spelen van concerten in Californië in april en begin mei. Het was hun eerste liveshow in bijna 3 jaar. Green Day ging op wereldtournee welke in Noord-Amerika startte in juli 2009 en de rest van 2009 en begin 2010 de hele wereld rond ging. Wal-Mart verkocht het album niet, omdat het een Parental Advisory-sticker droeg en verzocht Green Day om een gecensureerde versie uit te brengen. De bandleden wilden geen van de teksten veranderen op het album en reageerden als volgt:

In 2009 ontmoetten de band de prijzenwinnende manager Michael Mayer en veel van de leden van de Tony Award-winnende musical Spring Awakening, om met hen een theaterversie van het album American Idiot te gaan maken. American Idiot: The Musical begon in het Berkeley Repertory Theatre aan het eind van 2009. De show bevat een uitgebreid verhaal van het originele album, met nieuwe karakters als Will, Extraordinary Girl en Favorite Son.

Op 20 april 2010 ging American Idiot: The Musical in première op Broadway, en Green Day bracht de soundtrack van de musical uit. Hier stond een nieuw nummer van Green Day, getiteld When It's Time. Tijdens de Spike TV Video Game Awards 2009 werd het bekend dat Green Day een eigen Rock Band-videospel kreeg, als vervolg op het laatste bandgerichte Rock Band-spel, The Beatles: Rock Band. Het spel werd op 8 juni 2010 uitgebracht. Het spel bevat de gehele albums van Dookie, American Idiot en 21st Century Breakdown en verschillende andere nummers van Green Days repertoire.

Op 12 juni 2007 kwam ook de cover van John Lennons Working Class Hero uit. Deze single hoort bij een campagne van Instant Karma voor Darfur. Green Day verscheen in 2007 in de animatiefilm The Simpsons Movie waarin ze de bekende openingstitelsong mochten spelen. Hun aangepaste versie verscheen als single op 24 juli.

Op zaterdag 29 mei 2010 heeft Green Day op Pinkpop opgetreden. Op vrijdag 2 juli 2010 trad Green Day op Rock Werchter op.

In maart 2011 werd een live-cd/-dvd zal uitgebracht. Op 11 januari 2011 kwam de officiële aankondiging voor het livealbum Awesome as Fuck op de website van Green Day.[2] De cd bevat nummers uit verschillende shows van de 21st century breakdown world tour, de dvd is een registratie van een concert in de Saitama Super Arena.

Op 11 april 2012 werd bekend dat de band drie albums zou uitbrengen. De trilogie heet ¡Uno!, ¡Dos! en ¡Tré! en werd verkrijgbaar op respectievelijk 21 september 2012, 9 november 2012 en 7 december 2012. De nieuwe albums hebben een heel andere sound dan de afgelopen albums American Idiot en 21st Century Breakdown. Green Day verklaarde dat het nieuwe album minder politiek zou zijn en meer over liefde zou gaan. De clip van Oh Love, het laatste nummer van het album ¡Uno!, ging in première op donderdagnacht 16 augustus op MTV. De twee andere singles van het album zijn Kill the DJ en Let yourself go. Ook was Jason White, na al jarenlang meetoerend gitarist van de band te zijn geweest, nu officieel lid als aanvullend gitarist. Op 16 juni 2013 trad Green Day weer op in Nederland, wederom op Pinkpop. Ook mochten ze opnieuw optreden als headliner op Rock Werchter.

Green Day speelde zijn eerste concert van het jaar op 16 april 2015. Ze speelden als de "oude" Green Day met drummer John Kiffmeyer. Op 18 april werden ze geïntroduceerd in de Rock and roll hall of fame door Fall Out Boy. Op 11 augustus lanceerde de band de single Bang bang, als voorloper op het album Revolution radio waaraan is gewerkt met de originele drieling van Green Day; dus zonder Jason White.

• 1994: Best Alternative Music Performance (Dookie)
• 1997: Green Day was genomineerd voor een Grammy Award, for Best Music Video, Short Form (Walking Contradiction).
• 2000: Februari Green Day was genomineerd voor een Grammy Award for Best Rock Instrumental Performance (Espionage).
• 2005: Best Rock Album (American Idiot)
• 2005: Record Of The Year (Boulevard Of Broken Dreams)
• 2010: Best Rock Album (21st Century Breakdown)

• 2009: Best Rock Video (Know Your Enemy)
• 2009: Best Cinematography (21 Guns)
• 2009: Best Direction (21 Guns)

• 2009: Best Rock
• 2013: Best Rock
• 2016: Global Icon Award