Golda Meïr

Meïr werd geboren in Oekraïne (dat toentertijd tot het Russische Rijk behoorde). Op de vlucht voor het antisemitisme in Rusland emigreerde de familie in 1906 met de Red Star Line naar de Verenigde Staten en vestigde ze zich in Milwaukee in de staat Wisconsin. Later zou Meïr over haar tijd in Rusland zeggen: "Aan Rusland heb ik geen enkele gelukkige herinnering, alleen droevige. De nachtmerrie van de pogroms, het geweld van de Kozakken tegen jonge socialisten, angst en terreur."

In Milwaukee volgde ze een lerarenopleiding en gaf ze les op scholen. In 1915 werd ze lid van de Poalei Zion, de zionistische arbeidersorganisatie. Ze huwde in 1917 met Morris Meyerson, een huisschilder, socialist en zionist. In 1921 emigreerde ze met haar man naar het Britse mandaatgebied Palestina. Ze leefden een tijd in een kibboets en kregen twee kinderen. Nadat haar echtgenoot daar stierf in 1951, nam ze in 1956 een Hebreeuwse naam aan: Meïr dat "helder schijnen" betekent.

In 1924 verhuisde ze naar Tel Aviv waar ze op verschillende plaatsen werkzaam was, onder andere bij de vakbond Histadroet en de ambtenarij. Op 14 mei 1948 was ze een van de 37 personen die de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring ondertekenden. Van 1948 tot 1949 was ze de eerste Israëlische ambassadeur in de toenmalige Sovjet-Unie. In 1949 werd ze lid van de Knesset, het nieuwe Israëlische parlement, voor de Mapai, een van de Poalei Zion afgescheiden sociaaldemocratische, zionistische politieke partij, een ambt dat ze tot 1974 zou blijven bekleden. Tevens was ze van 1949 tot 1956 minister van Arbeid en van 1956 tot 1966 minister van Buitenlandse Zaken in opeenvolgende regeringen.

Bekende uitspraken van Golda Meïr zijn:

• "We zullen pas vrede hebben in het Midden-Oosten als de Arabieren meer van hun kinderen houden dan dat ze ons haten."
• "Er is geen enkel verschil tussen zelf iemand doden of een ander sturen om voor jou te doden. Het is precies hetzelfde, zelfs erger."
• "We vieren onze overwinningen in een strijd niet, we vieren het als we een nieuw soort katoen weten te kweken of als er aardbeien groeien in Israël."
• "Ik geloof in het Joodse volk, en het Joodse volk gelooft in God."[1]

In een toespraak voor middelbare scholieren in Eilat in 1973 ontkende Golda Meir[2] dat er zoiets als een "Palestijns volk" bestond.[3] Vóór 1967 had zij daarvan nog nooit gehoord. "Het was niet zo dat er in Palestina een volk bestond dat zich als een palestijns volk beschouwde en toen kwamen wij en gooiden hen eruit en namen hen hun land af."[4]

• 
  Golda Meïr in 1914
• 
  Meïrs graf

Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Golda Meïr.

Zie de categorie Golda Meir van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Premiers van Israël

David Ben-Gurion (1948–1954) · Moshe Sharett (1954–1955) · David Ben-Gurion (1955–1963) · Levi Eshkol (1963–1969) · Golda Meïr (1969–1974) · Yitzhak Rabin (1974–1977) · Menachem Begin (1977–1983) · Yitzhak Shamir (1983–1984) · Shimon Peres (1984–1986) · Yitzhak Shamir (1986–1992) · Yitzhak Rabin (1992–1995) · Shimon Peres (1995–1996) · Benjamin Netanyahu (1996–1999) · Ehud Barak (1999–2001) · Ariel Sharon (2001–2006) · Ehud Olmert (2006–2009) · Benjamin Netanyahu (2009–heden)